Felix vermande zich. Met vastberaden passen liep hij dwars over het modderige gras naar de zijingang. Hij wilde al op de bel drukken toen hij zag dat de huisdeur een beetje openstond. Hij voelde zijn hart kloppen en duwde bijna beschroomd de met kunststof beklede deur open. Vanuit een piepklein halletje leidde een steile trap naar boven. Hij hoorde niets.De dikke tapijttegels dempten het geluid van zijn voetstappen toen hij langzaam en aarzelend de trap opging. Het portaal werd spaarzaam verlicht door een glazen wandlamp, die eruitzag of hij van gletsjerijs gemaakt was. Maar toen hij de woonkamer betrad, stond hij plotseling in fel licht.Een woonlandschap van wit leer, met een zacht, wit tapijt, lage witte stellingen voor boeken, videoappartuur en glazen. Het licht kwam van smalle spotjes aan het plafond en van lichtbollen die verdeeld waren over de vloer. Regenboog-kleurige stralen gaven schilderachtige kringen op de wanden en ook de kleuren van de ingelijste grafische werken waren fel, strenge patronen in verschillende blauwe tinten.Onder de indruk bleef Felix staan. De grote donkerrode vlek op het wollen tapijt beschouwde Felix het eerste moment als een in scène gezette grap. Maar toen zag hij het lichaam van een man die blijkbaar van de sofa was gegleden en nu in een boog met zijn gezicht naar beneden voor de witte stereoapparatuur lag. Toen begreep Felix dat de grote vlek bloed was.
Description:
Felix vermande zich. Met vastberaden passen liep hij dwars over het modderige gras naar de zijingang. Hij wilde al op de bel drukken toen hij zag dat de huisdeur een beetje openstond. Hij voelde zijn hart kloppen en duwde bijna beschroomd de met kunststof beklede deur open. Vanuit een piepklein halletje leidde een steile trap naar boven. Hij hoorde niets.De dikke tapijttegels dempten het geluid van zijn voetstappen toen hij langzaam en aarzelend de trap opging. Het portaal werd spaarzaam verlicht door een glazen wandlamp, die eruitzag of hij van gletsjerijs gemaakt was. Maar toen hij de woonkamer betrad, stond hij plotseling in fel licht.Een woonlandschap van wit leer, met een zacht, wit tapijt, lage witte stellingen voor boeken, videoappartuur en glazen. Het licht kwam van smalle spotjes aan het plafond en van lichtbollen die verdeeld waren over de vloer. Regenboog-kleurige stralen gaven schilderachtige kringen op de wanden en ook de kleuren van de ingelijste grafische werken waren fel, strenge patronen in verschillende blauwe tinten.Onder de indruk bleef Felix staan. De grote donkerrode vlek op het wollen tapijt beschouwde Felix het eerste moment als een in scène gezette grap. Maar toen zag hij het lichaam van een man die blijkbaar van de sofa was gegleden en nu in een boog met zijn gezicht naar beneden voor de witte stereoapparatuur lag. Toen begreep Felix dat de grote vlek bloed was.