Bertus Aafjes (geboren te Amsterdam, 12 mei 1914, overleden te Swolgen (L), 22 april 1993) dankt zijn faam en populariteit aan ruim veertig boekpublikaties op zeer uiteenlopend gebied, Als dichter is zijn roem gevestigd in 1946 met Een voetreis naar Rome, waarvan de oplage de 100.000 al ruim heeft overschreden. Hij werd een van de meest geliefde auteurs van reisverhalen; een boek als Morgen bloeien de abrikozen, waarvan sinds 1954 meer dan 200.000 exemplaren hun weg naar het publiek hebben gevonden, is een sprekend bewijs van Aafjes’ unieke positie in de moderne Nederlandse letterkunde. In 1969 ‘debuteerde’ Bertus Aafjes met zijn Rechter Ooka verhalen: Een ladder tegen een wolk, spoedig gevolgd door andere bundels over het mysterieuze Japan, waaronder Een lampion voor een blinde, dat ook als televisiespel het Nederlandse publiek veroverde. Tot de terreinen waarop Aafjes een grote naam heeft verworven, behoort ook dat van de vertelkunst: vrijwel elke bloemlezing met moderne Nederlandse verhalen telt een verhaal van Aafjes. Om dit aantrekkelijke deel van Aafjes’ schrijverschap speciaal naar voren te brengen, zijn ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de auteur de beste verhalen en novellen bijeengebracht in deze bundel.
Uit De laatste faun treedt een zeer karakteristieke neo-romanticus naar voren. Aafjes’ verhalen zitten vol romantiek, en juist daarom zullen zij steeds meer lezers bekoren. Misschien is Bertus Aafjes wel de laatste ‘echte’ vertegenwoordiger van het neo-romantische genre in onze letteren; dat biedt wellicht ook de verklaring van de titel.