Onder leiding van rectorPersijn verlaat de protestants-christelijke middelbare school in Vlaardingen hetoude, gammele noodgebouw en vertrekt naar de nieuwe locatie. Tot ergernis vanPersijn heeft de leraar klassieke talen Lodesteijn zich afzijdig gehouden van de
verhuizing. Het nieuwe schoolgebouw, bestaande uit glas en beton en versierd meteen verticale groene streep, wekt bij hem alleen gevoelens van afkeerop.
Bij de feestelijkeopening van het nieuwe schoolgebouw uit Lodesteijn zijn kritiek. Hoewel hij vaneen leerling bijval krijgt, wordt zijn commentaar niet op prijs gesteld.Lodesteijn lapt de meeste regels, die kort na de opening worden aangescherpt,
aan zijn laars. Naar aanleiding van zijn gedrag raakt Lodesteijn in conflict metmeerdere docenten en een leerling.
Na de kerstvakantie nemende conflicten in hevigheid toe en wordt Lodesteijn steeds somberder. Lodesteijn
keert zich openlijk (onder andere in een artikel in een dagblad) tegen hetleraarschap en het onderwijssysteem in het geheel. Uiteindelijk vraagt de staf,naar aanleiding van een omstreden proefwerk, om zijn schorsing. Als hij troostzoekt op de schrijfwarenafdeling van de V&D, krijgt hij een black-out en
belandt hij in het ziekenhuis.
De internist in hetziekenhuis kan niets vinden en stuurt Lodesteijn naar huis met eenHolter-recorder (een apparaat dat de hartwerking gedurende 24 uur registreert).
Thuisgekomen rukt Lodesteijn de snoeren in een panische gemoedstoestand van zijnlichaam en vertrekt hij per trein naar zijn geliefde Rome.
In het nieuwe cursusjaar
begint hij weer met lesgeven. Na een klacht van een leerlinge krijgt hij tehoren dat een deel van zijn lessen overgenomen worden. Op advies van eenbestuurslid bezoekt hij een jonge arts die hem naar het RIAGG doorverwijst. Hetafschuwelijke hard-blauwe gebouw schrikt hem af. Hij besluit naar huis te
vluchten en schrijft de jonge arts dat hij geen bezoek aan het RIAGG brengt.Lodesteijn komt in de ZVUT (Zeer Vervroegde UitTreding) terecht en brengt zijndagen het liefst lezend door. Jarenlang beweegt hij zich van instantie naarinstantie zonder dat er ooit een financiële regeling tot stand komt.
Description:
Onder leiding van rectorPersijn verlaat de protestants-christelijke middelbare school in Vlaardingen hetoude, gammele noodgebouw en vertrekt naar de nieuwe locatie. Tot ergernis vanPersijn heeft de leraar klassieke talen Lodesteijn zich afzijdig gehouden van de verhuizing. Het nieuwe schoolgebouw, bestaande uit glas en beton en versierd meteen verticale groene streep, wekt bij hem alleen gevoelens van afkeerop.
Bij de feestelijkeopening van het nieuwe schoolgebouw uit Lodesteijn zijn kritiek. Hoewel hij vaneen leerling bijval krijgt, wordt zijn commentaar niet op prijs gesteld.Lodesteijn lapt de meeste regels, die kort na de opening worden aangescherpt, aan zijn laars. Naar aanleiding van zijn gedrag raakt Lodesteijn in conflict metmeerdere docenten en een leerling.
Na de kerstvakantie nemende conflicten in hevigheid toe en wordt Lodesteijn steeds somberder. Lodesteijn keert zich openlijk (onder andere in een artikel in een dagblad) tegen hetleraarschap en het onderwijssysteem in het geheel. Uiteindelijk vraagt de staf,naar aanleiding van een omstreden proefwerk, om zijn schorsing. Als hij troostzoekt op de schrijfwarenafdeling van de V&D, krijgt hij een black-out en belandt hij in het ziekenhuis.
De internist in hetziekenhuis kan niets vinden en stuurt Lodesteijn naar huis met eenHolter-recorder (een apparaat dat de hartwerking gedurende 24 uur registreert). Thuisgekomen rukt Lodesteijn de snoeren in een panische gemoedstoestand van zijnlichaam en vertrekt hij per trein naar zijn geliefde Rome.
In het nieuwe cursusjaar begint hij weer met lesgeven. Na een klacht van een leerlinge krijgt hij tehoren dat een deel van zijn lessen overgenomen worden. Op advies van eenbestuurslid bezoekt hij een jonge arts die hem naar het RIAGG doorverwijst. Hetafschuwelijke hard-blauwe gebouw schrikt hem af. Hij besluit naar huis te vluchten en schrijft de jonge arts dat hij geen bezoek aan het RIAGG brengt.Lodesteijn komt in de ZVUT (Zeer Vervroegde UitTreding) terecht en brengt zijndagen het liefst lezend door. Jarenlang beweegt hij zich van instantie naarinstantie zonder dat er ooit een financiële regeling tot stand komt.