De verhalenbundel Levensnevel gaat over mist in beide richtingen, die de blik op het verleden, maar ook op het heden vertroebelt. Deze blindheid leidt tot veel misverstanden. De verhalen gaan over de bange nevels van de toekomst en over de vriendelijke nevels van de herinnering die tot weergaloze portretten van overleden dierbaren inspireren.

Recensie(s)
De verhalen in 'Levensnevel' staan in het teken van 'het krimpende leven en de uitdijende dood', aldus de verantwoording. In het openingsverhaal, 'Mondhygiëne', lijken de tandartsbezoeken steeds sneller op elkaar te volgen. Van Kooten, bijna 58, is te oud geworden voor jeans ('Hangkont'), en het is of hij niet meer spoort met de tijd. Hij en de jeugd begrijpen elkaar niet meer. In 'Non je me souviens plus' treft hij een cd-verkoper die niet weet wat chansons zijn; op zijn beurt heeft de held van het titelverhaal geen idee wie de popster Jamiroquai is. Van Kootens hoogbejaarde moeder wordt vergeetachtig, hijzelf is in de supermarkt 'alle middelbare mannen' ('Andijvie'). Het zijn melancholiek stemmende ontwikkelingen, maar kenmerkend voor Van Kooten is dat hij ze gebruikt in overwegend komische verhalen. En daarbij kan de lezer in deze sterke bundel zijn hart ophalen aan Kootiaanse taalvondsten als: 'de man achter het loket verblikt of verbloost niet' ('Gevonden geld'). Normale druk. Toptienboek (abonnement 1, 2 en ij).
(Biblion recensie, Martin de Jong.)
(source: Bol.com)