Grimaldi is door de Heer zelf uit rotsen en olijven geschapen. Eeuwenlang hebben de bewoners van Grimaldi van kleine lapjes grond een karige ‘rijkdom’ bijeengeschraapt en verachtelijk gespuwd op nomaden hogerop in de bergen die het vertikken te werken. Al deze eeuwen is aan hun leven niets wezenlijk veranderd. Hun geschiedenis werd pas tragisch in 1939 toen de Duitsers in Italië vochten en de Fransen Grimaldi vanuit zee beschoten. Toen is de kracht van Grimaldi gebroken, en na de oorlog vond het de kracht niet meer om op te staan.
Addio Grimaldi! is misschien wel Nolthenius’ meest ‘Italiaanse’ boek, het schildert het leven in Italië van binnen uit. Het is geschreven in de vorm van een kroniek: een opeenvolging van grote en kleine gebeurtenissen die samen het beeld geven van een hechte samenleving en van een tijd.

Recensie(s)

Dit is de vierde 'herziene' druk van Nolthenius' korte roman, liever langere novelle 'Addio Grimaldi' uit 1952/53. De herziening betreft slechts kleinigheden. Prachtig weet de auteur de sfeer te treffen van een klein, vrijwel geïsoleerd Italiaans, met name Ligurisch bergdorp aan de Costa dei fiori, de bloemenkust, tegen de Franse grens aan, bij Menton. Nadat de lezer kennisgemaakt heeft met diverse karakteristieke bewoners en hun bezigheden, breekt de Tweede Wereldoorlog uit, waarin de strijd tussen Italiaanse fascisten, Duitsers en Fransen uiteindelijk het dorp vernietigt. Nolthenius' kracht ligt in de beeldende beschrijving van de natuur en de omstandigheden, het karakteriseren van de personen. De verhaaldraad is dan, maar ook na 40 jaar geldt: wie dit verhaal leest, is in Grimaldi. De novelle 'Monte Deserto' waarmee 'Addio Grimaldi' tot dusver gebundeld verscheen, is niet opgenomen in deze uitgave.
(Biblion recensie, Nel van den Heijden-Rogier.)

(source: Bol.com)