Er is iets met onze nieuwe huisbaas, Alec. Iets dat ik niet helemaal kan plaatsen. Hij komt me bekend voor, maar toch ook weer niet. Alsof ik hem misschien eerder heb gezien. En natuurlijk, hij is aantrekkelijk, strikt objectief gesproken. Ik val niet op mannen. Maar hij heeft zo'n intense, doordringende blik waar ik niet van weg kan kijken.

Ogen die me het gevoel geven dat ze dwars door me heen kunnen kijken. Alsof hij al mijn geheimen kent.

En ik zou willen dat hij ze met mij zou delen, want soms heb ik het gevoel dat ik mezelf niet eens echt ken. Maar één ding weet ik wel.

Ik neem mijn verantwoordelijkheden tegenover mijn familie en vrienden heel serieus.

En als je beste vriend homo is, leer je om de beste hetero wingman in de homobar te zijn die je kunt zijn. En als je af en toe een jongen aan de haak slaat... nou ja, dat betekent eigenlijk niets. Het is gewoon een goede manier om te ontspannen en tot rust te komen.

Maar als Alec opduikt, klaar en bereid om me te helpen "ontspannen", weet ik dat het een slecht idee is, maar ik kan het gewoon niet weerstaan. Ik zeg tegen mezelf dat het bij deze ene keer blijft. Het zal nooit meer gebeuren. Nou ja, misschien nog één keer...