Hamburg werd die ochtend wakker door een vochtige mist die de stad als een zware mantel omhulde. Ik zat in ons kantoor op het hoofdbureau van politie en keek naar de grijze wolken die over de Elbe dreven, terwijl ik mijn oude koffiemok vasthield. Roy, mijn collega en vriend, wierp me vanaf zijn bureau een vermoeide blik toe. Het was de derde nachtdienst op rij en de ochtendkoffie was meer een noodzaak dan een plezier.
"Uwe," zei hij terwijl hij over zijn slapen wreef, "we moeten een verzoek indienen voor meer personeel. Als dit zo doorgaat, redden we het niet."
Ik knikte alleen maar, omdat ik wist dat hij gelijk had. Een schel gerinkel onderbrak onze sombere gedachten. Het was de telefoon. Ik nam de hoorn op.
Description:
Hamburg werd die ochtend wakker door een vochtige mist die de stad als een zware mantel omhulde. Ik zat in ons kantoor op het hoofdbureau van politie en keek naar de grijze wolken die over de Elbe dreven, terwijl ik mijn oude koffiemok vasthield. Roy, mijn collega en vriend, wierp me vanaf zijn bureau een vermoeide blik toe. Het was de derde nachtdienst op rij en de ochtendkoffie was meer een noodzaak dan een plezier.
"Uwe," zei hij terwijl hij over zijn slapen wreef, "we moeten een verzoek indienen voor meer personeel. Als dit zo doorgaat, redden we het niet."
Ik knikte alleen maar, omdat ik wist dat hij gelijk had. Een schel gerinkel onderbrak onze sombere gedachten. Het was de telefoon. Ik nam de hoorn op.
"Jörgensen, recherche Hamburg."