F. V. MORLEY heeft sommige punten van overeenkomst met de Lionel Mimms die in De fatale contrabas een hoofdrol speelt. Niet, dat hij evenals Mimms in zijn levensonderhoud voorziet met de meer intellectuele vormen van misdadigheid, tenzij men daaronder ook de uitgeverij zou rekenen – want F. V. Morley is directielid van een welbekende Engelse uitgevers firma (Eyre & Spottiswoode). Maar wel deelt hij met Mimms de wiskundige belangstelling (hij heeft daarover zelfs iets gepubliceerd), en de lust in het afwijkende, het avontuur en de ongewone activiteit. Dit laatste is in zoverre wel begrijpelijk omdat hij opgegroeid is in de schaduw van twee schrijvende broers, Christopher Morley, bekend romanschrijver, en Felix, een socioloog met vele publicaties. Men kan zich indenken dat de jonge F. V. het aantal schrijvende Morleys niet met nog een heeft willen vermeerderen en dientengevolge in de walvisvaart zijn heil heeft gezocht. Doch ook daar kreeg de noodlottige erfelijkheid hem te pakken, en hij schreef een boek over de walvisjacht. Hierna gaf hij zich gelaten aan de doem van zijn bestaan over, werd uitgever en schreef De fatale contrabas, (1952), wat hem zelfs een compliment van de gereserveerde dichter (en Nobelprijswinnaar) T. S. Eliot bezorgde.
Description:
F. V. MORLEY heeft sommige punten van overeenkomst met de Lionel Mimms die in De fatale contrabas een hoofdrol speelt. Niet, dat hij evenals Mimms in zijn levensonderhoud voorziet met de meer intellectuele vormen van misdadigheid, tenzij men daaronder ook de uitgeverij zou rekenen – want F. V. Morley is directielid van een welbekende Engelse uitgevers firma (Eyre & Spottiswoode). Maar wel deelt hij met Mimms de wiskundige belangstelling (hij heeft daarover zelfs iets gepubliceerd), en de lust in het afwijkende, het avontuur en de ongewone activiteit. Dit laatste is in zoverre wel begrijpelijk omdat hij opgegroeid is in de schaduw van twee schrijvende broers, Christopher Morley, bekend romanschrijver, en Felix, een socioloog met vele publicaties. Men kan zich indenken dat de jonge F. V. het aantal schrijvende Morleys niet met nog een heeft willen vermeerderen en dientengevolge in de walvisvaart zijn heil heeft gezocht. Doch ook daar kreeg de noodlottige erfelijkheid hem te pakken, en hij schreef een boek over de walvisjacht. Hierna gaf hij zich gelaten aan de doem van zijn bestaan over, werd uitgever en schreef De fatale contrabas, (1952), wat hem zelfs een compliment van de gereserveerde dichter (en Nobelprijswinnaar) T. S. Eliot bezorgde.