Na de geboorte van haar dochter Jasmijn wordt Merel opgenomen op de PAAZ. Ze wordt volgestopt met medicatie en heeft het gevoel dat het personeel geen tijd heeft om met haar te praten. De psychiater heeft zijn diagnose postpartum depressie snel gesteld. Ze probeert hem duidelijk te maken dat ze zich geen raad weet met de baby. Waar andere moeders van nature hun kind aanvoelen, tast zij in het duister. Gedurende haar opname komt Merel er steeds meer achter dat het ondoenlijk is om goed voor Jasmijn te zorgen. Ze maakt schema’s om de verzorging in kaart te brengen, haar psychiater constateert een dwangneurose. Hij instrueert de verpleegkundigen om niet in te gaan op haar vragen. Als haar ontslag bekend wordt gemaakt is ze bang dat ze het thuis niet gaat redden. Ondanks een laatste wanhoopsdaad wordt ze naar huis gestuurd.
Opname is een autobiografische roman over verkeerde diagnoses en (soms hilarische) situaties met medepatiënten. Sigrid Landman (1968) is alleenstaande moeder, spreker en schrijver van vijf boeken over autisme.
Recensie(s) De auteur heeft het syndroom van Asperger, was getrouwd met een autistische man en ook hun dochter bleek autistisch. In columns en enkele romans schreef ze over het leven met autisme. Ook voor deze roman putte ze uit eigen ervaringen: Merel is pas een maand moeder van Jasmijn als blijkt dat ze door haar autistische stoornis (die echter nog niet is vastgesteld) niet in staat is de baby te verzorgen. Dit leidt tot een opname van drie maanden op een psychiatrische afdeling waar al snel de diagnose ‘post partum depressie’ gesteld wordt. Er worden medicijnen voorgeschreven en een behandelplan opgesteld, waarna ze het met hulp van gezinszorg en vrijwilligers van de kerk weer moet kunnen redden. In een heldere, pakkende stijl en met humor vertelt ze over de gang van zaken op de afdeling, het onbegrip van de verpleging en een psychiater die niet luistert. Het christelijk geloof neemt voor Merel een vanzelfsprekende plaats in. Het boek speelt in het jaar 2000 en het is te hopen dat er sindsdien vooruitgang is geboekt in het herkennen van autistische stoornissen bij volwassenen.
Description:
Opname: Een jonge moeder belandt op de PAAZNa de geboorte van haar dochter Jasmijn wordt Merel opgenomen op de PAAZ. Ze wordt volgestopt met medicatie en heeft het gevoel dat het personeel geen tijd heeft om met haar te praten. De psychiater heeft zijn diagnose postpartum depressie snel gesteld. Ze probeert hem duidelijk te maken dat ze zich geen raad weet met de baby. Waar andere moeders van nature hun kind aanvoelen, tast zij in het duister. Gedurende haar opname komt Merel er steeds meer achter dat het ondoenlijk is om goed voor Jasmijn te zorgen. Ze maakt schema’s om de verzorging in kaart te brengen, haar psychiater constateert een dwangneurose. Hij instrueert de verpleegkundigen om niet in te gaan op haar vragen. Als haar ontslag bekend wordt gemaakt is ze bang dat ze het thuis niet gaat redden. Ondanks een laatste wanhoopsdaad wordt ze naar huis gestuurd.
Opname is een autobiografische roman over verkeerde diagnoses en (soms hilarische) situaties met medepatiënten. Sigrid Landman (1968) is alleenstaande moeder, spreker en schrijver van vijf boeken over autisme.
Recensie(s)
De auteur heeft het syndroom van Asperger, was getrouwd met een autistische man en ook hun dochter bleek autistisch. In columns en enkele romans schreef ze over het leven met autisme. Ook voor deze roman putte ze uit eigen ervaringen: Merel is pas een maand moeder van Jasmijn als blijkt dat ze door haar autistische stoornis (die echter nog niet is vastgesteld) niet in staat is de baby te verzorgen. Dit leidt tot een opname van drie maanden op een psychiatrische afdeling waar al snel de diagnose ‘post partum depressie’ gesteld wordt. Er worden medicijnen voorgeschreven en een behandelplan opgesteld, waarna ze het met hulp van gezinszorg en vrijwilligers van de kerk weer moet kunnen redden. In een heldere, pakkende stijl en met humor vertelt ze over de gang van zaken op de afdeling, het onbegrip van de verpleging en een psychiater die niet luistert. Het christelijk geloof neemt voor Merel een vanzelfsprekende plaats in. Het boek speelt in het jaar 2000 en het is te hopen dat er sindsdien vooruitgang is geboekt in het herkennen van autistische stoornissen bij volwassenen.