ESSAYEr zijn duizenden die dagelijks schrijven aan een wetenschappelijk artikel.
Er zijn miljoenen die dagelijks schrijven aan een gedicht of een verhaal.
Er zijn maar weinig mensen die dagelijks schrijven aan een essay.
Een essay kan wetenschappelijk, maar ook literair zijn.
Een goed essay kan tot beide genres behoren.
Het is de kunst, voor een goed essayist, iets te verzinnen dat nog waar is ook.
Gerrit Krol (1934) schreef vanaf zijn debuut in 1962 meer dan veertig boeken: romans, verhalen, novellen, columns, poëzie en essays. Zijn werk is herhaaldelijk bekroond, onder andere met de Constantijn Huygensprijs en de P.C. Hooftprijs. In 2005 werd krol door de Vrije Universiteit een eredoctoraat verleend wegens zijn bijzondere verdiensten voor de Nederlandse cultuur. Beitelen aan de eeuwigheid bevat alle essays die Gerrit Krol in de afgelopen jaren schreef. De bundel bewijst dat hij nog altijd grootmeester is in het genre. Zijn essays, of ze nu gaan over literatuur, wiskunde, natuur of juridische vraagstukken, behoren tot de mooiste die er in de Nederlandse taal geschreven worden.
Recencie(s)
Van iemand als Krol is het geen grootspraak als hij zegt dat hij zulke verschillende interesses als wetenschap, poezie, proza, wiskunde en cultuur als een genre ziet. Deze grensganger mag het nogal eens gecultiveerde verschil van de twee culturen (alfa en beta) graag bespotten en zonodig wat aandikken. De stelligheid van Krols betoogtrant bergt een niet geringe dosis ironie. In het titelverhaal heeft hij het over de tijdloosheid van wiskunde, om vervolgens te laten zien dat begin 20e eeuw de natuurkunde sterk door literaire ideeen beinvloed is. Krol is bewust tegendraads. Zo wil hij over doodstraf alles kunnen zeggen omdat er doorgaans niet over gepraat mag worden. De bundel bestaat uit gelegenheidsstukken van de laatste tien jaar, onder meer twee lezingen die hij hield in Delft. Maar ze passen stuk voor stuk bij zijn andere werk, dat ze toelichten of aanvullen. In de lezing over kleuren geeft hij ten slotte te kennen hoe waardevol Wittgenstein voor hem is geweest. J.F. Vogelaar (source: Bol.com)
Description:
ESSAYEr zijn duizenden die dagelijks schrijven aan een wetenschappelijk artikel.
Er zijn miljoenen die dagelijks schrijven aan een gedicht of een verhaal.
Er zijn maar weinig mensen die dagelijks schrijven aan een essay.
Een essay kan wetenschappelijk, maar ook literair zijn.
Een goed essay kan tot beide genres behoren.
Het is de kunst, voor een goed essayist, iets te verzinnen dat nog waar is ook.
Gerrit Krol (1934) schreef vanaf zijn debuut in 1962 meer dan veertig boeken: romans, verhalen, novellen, columns, poëzie en essays. Zijn werk is herhaaldelijk bekroond, onder andere met de Constantijn Huygensprijs en de P.C. Hooftprijs. In 2005 werd krol door de Vrije Universiteit een eredoctoraat verleend wegens zijn bijzondere verdiensten voor de Nederlandse cultuur. Beitelen aan de eeuwigheid bevat alle essays die Gerrit Krol in de afgelopen jaren schreef. De bundel bewijst dat hij nog altijd grootmeester is in het genre. Zijn essays, of ze nu gaan over literatuur, wiskunde, natuur of juridische vraagstukken, behoren tot de mooiste die er in de Nederlandse taal geschreven worden.
Recencie(s)
Van iemand als Krol is het geen grootspraak als hij zegt dat hij zulke verschillende interesses als wetenschap, poezie, proza, wiskunde en cultuur als een genre ziet. Deze grensganger mag het nogal eens gecultiveerde verschil van de twee culturen (alfa en beta) graag bespotten en zonodig wat aandikken. De stelligheid van Krols betoogtrant bergt een niet geringe dosis ironie. In het titelverhaal heeft hij het over de tijdloosheid van wiskunde, om vervolgens te laten zien dat begin 20e eeuw de natuurkunde sterk door literaire ideeen beinvloed is. Krol is bewust tegendraads. Zo wil hij over doodstraf alles kunnen zeggen omdat er doorgaans niet over gepraat mag worden. De bundel bestaat uit gelegenheidsstukken van de laatste tien jaar, onder meer twee lezingen die hij hield in Delft. Maar ze passen stuk voor stuk bij zijn andere werk, dat ze toelichten of aanvullen. In de lezing over kleuren geeft hij ten slotte te kennen hoe waardevol Wittgenstein voor hem is geweest.
J.F. Vogelaar
(source: Bol.com)