Pelgrims naar Santiago vonden tot de zeventiger jaren tijdens hun voettocht aan het eind van de dag onderdak, refugium, in klooster, bij parochiegeestelijken en in oude leegstaande gebouwen.
De kloosters en parochiegeestelijken zijn met hun gastvrijheid gestopt toen bleek dat de pelgrims eerder toeristen waren dan echte pelgrims.
In dit boek kunt u lezen hoe in 1994 twee mensen ingaan tegen deze modernisering en proberen weer de oorspronkelijke bedoeling van de pelgrimstocht op te pakken: in eenvoud.
Een realistisch, boeiend verslag van hun voettocht naar Santiago. Herkenbaar voor andere serieuze bezoekers van Santiago en een prikkel voor degene die deze tocht nog wil gaan maken.
Het boek bevat ook een verslag van een tijdens de tocht gemaakte afrekening met het verleden van een van de deelnemers.
Moderne pelgrims van na het begin van de Santiago-hype zullen met verbazing lezen over de moeilijkheden en ontberingen van deze twee pelgrims die twintig jaar geleden de tocht naar Santiago maakten.
Description: