Een vader neemt zijn zevenjarige dochter mee op een zeiltocht, in twee dagen van Noord-Denemarken naar Nederland. Afgezonderd van de rest van de wereld horen ze meer dan ooit bij elkaar. Totdat er iets gebeurt dat hun leven totaal op zijn kop zet.
Op zee is een spannende, wonderschone roman over ouders en kinderen en de angst om alles te verliezen. Over de genadeloos mooie Noordzee. En over een plan dat mislukt. Of toch niet?
Recensie(s) In dit tweede boek van Volkskrant journalist Toine Heijmans (1969) keert een man, een Einzelganger, zijn kantoor de rug toe en zoekt het avontuur gedurende drie maanden, op zijn zeilboot, op zee. De laatste etappe, vanaf Denemarken naar Nederland, zal hij begeleid worden door zijn 7-jarige dochter. Het moet een glorieuze intocht worden in Harlingen, maar dat gaat anders dan verwacht. In korte zinnen, het verhaalheden beschreven in de presens, wordt de microkosmos op een zeilschip belicht. Het onbetrouwbare ik-perspectief voert de lezer mee in de hallucinaire gedachtespinsels van de hoofdpersoon. Twintig bladzijden voor het einde is er een perspectiefwisseling naar de vrouw van de hoofdpersoon (Hagar; het schip heet intussen Ismael; er zijn Bijbelse referenties, maar ook Moby Dick, Slauerhoff en Paul Biegel zijn niet ver). De dingen zijn niet zoals zij lijken; de lijfelijk aan de lezer overgedragen angst wordt, tot opluchting, getemperd.
Description:
Een vader neemt zijn zevenjarige dochter mee op een zeiltocht, in twee dagen van Noord-Denemarken naar Nederland. Afgezonderd van de rest van de wereld horen ze meer dan ooit bij elkaar. Totdat er iets gebeurt dat hun leven totaal op zijn kop zet.
Op zee is een spannende, wonderschone roman over ouders en kinderen en de angst om alles te verliezen. Over de genadeloos mooie Noordzee. En over een plan dat mislukt. Of toch niet?
Recensie(s)
In dit tweede boek van Volkskrant journalist Toine Heijmans (1969) keert een man, een Einzelganger, zijn kantoor de rug toe en zoekt het avontuur gedurende drie maanden, op zijn zeilboot, op zee. De laatste etappe, vanaf Denemarken naar Nederland, zal hij begeleid worden door zijn 7-jarige dochter. Het moet een glorieuze intocht worden in Harlingen, maar dat gaat anders dan verwacht. In korte zinnen, het verhaalheden beschreven in de presens, wordt de microkosmos op een zeilschip belicht. Het onbetrouwbare ik-perspectief voert de lezer mee in de hallucinaire gedachtespinsels van de hoofdpersoon. Twintig bladzijden voor het einde is er een perspectiefwisseling naar de vrouw van de hoofdpersoon (Hagar; het schip heet intussen Ismael; er zijn Bijbelse referenties, maar ook Moby Dick, Slauerhoff en Paul Biegel zijn niet ver). De dingen zijn niet zoals zij lijken; de lijfelijk aan de lezer overgedragen angst wordt, tot opluchting, getemperd.