Als je nog eens wat weet is op zich zelf al een ‘notitie’ die je in een café, kroeg, koffiehuis, maar ook op de tram en in een park kan maken. Wie - als Ferdinandusse in dit boek - optekent wat hij hoort aan verhalen, anekdotes, uitspraken en bitterheden, komt vaak thuis met op een stukje papier gekrabbelde opmerkingen: Als je nog eens wat weet, Wat ik je brom, Vooruit met de geit, ’t Zal mijn tijd wel uitduren, Ik zeg maar wat, Houen zo, ’t Kan niet op, Wat moet dat, Krijg de klere, Waar gaat dat heen, Noem er eens twee, Hou me vast, We gaan nog niet naar huis, Je kan me de rug op, Als dat zou kunnen, Dat zei m’n vrouw vannacht ook. Het zijn dingen die vaak gezegd worden, soms als stopwoorden, soms om het onzegbare over te brengen.