Het is 1968. Patrick Clarke – Pad voor zijn vriendjes – is tien jaar oud. Hij woont in Barrytown, waar de nieuwbouw in hoog tempo oprukt, de meeste vaders fabrieksarbeiders zijn en voetballer George Best de nationale held is. Paddy is gek op voetbal, schuimt rond op de bouw, steelt snoep en voetbalbladen uit de plaatselijke winkels en wil zendeling worden. Hij haat dierentuinen, zoenen, de jongens uit de andere wijk, maar bovenal zijn jongere broertje.
Recensie(s) Herdruk van de in 1993 met de Booker Prize bekroonde roman, waarin de tienjarige Paddy Clarke als verteller optreedt en op ontwapenende toon verslag doet van zijn leven op school en thuis. Mede dank zij dit boek is Doyle één van de populairste Ierse schrijvers van dit moment. Hoewel meermalen gewezen werd op de ruim 50 fouten en het ontbreken van tenminste 10 zinnen in deze vertaling werd tot dusver vrijwel geen enkele correctie aangebracht. En dus wordt nog steeds het grind schoongeveegd (i.p.v. aangeharkt), werkt mevrouw (en niet meneer) Parker bij een boer, is Paddy’s jongste zusje in de vertaling nog niet (in de Engelse tekst wel) geboren, worden jongens naar huis (i.p.v. een tehuis) gestuurd als straf voor winkeldiefstal en poept (i.p.v. struikelt) een koe op de loopplank (= de laadklep) van een vrachtwagen. Dit zijn geen ‘creatieve oplossingen’, maar storende en domme fouten. Liefhebbers van Doyle’s werk zullen dit, alleen al vanwege de sfeer die in vertaling hopeloos verloren gaat, het liefst in het Engels lezen.
Description:
Het is 1968. Patrick Clarke – Pad voor zijn vriendjes – is tien jaar oud. Hij woont in Barrytown, waar de nieuwbouw in hoog tempo oprukt, de meeste vaders fabrieksarbeiders zijn en voetballer George Best de nationale held is. Paddy is gek op voetbal, schuimt rond op de bouw, steelt snoep en voetbalbladen uit de plaatselijke winkels en wil zendeling worden. Hij haat dierentuinen, zoenen, de jongens uit de andere wijk, maar bovenal zijn jongere broertje.
Recensie(s)
Herdruk van de in 1993 met de Booker Prize bekroonde roman, waarin de tienjarige Paddy Clarke als verteller optreedt en op ontwapenende toon verslag doet van zijn leven op school en thuis. Mede dank zij dit boek is Doyle één van de populairste Ierse schrijvers van dit moment. Hoewel meermalen gewezen werd op de ruim 50 fouten en het ontbreken van tenminste 10 zinnen in deze vertaling werd tot dusver vrijwel geen enkele correctie aangebracht. En dus wordt nog steeds het grind schoongeveegd (i.p.v. aangeharkt), werkt mevrouw (en niet meneer) Parker bij een boer, is Paddy’s jongste zusje in de vertaling nog niet (in de Engelse tekst wel) geboren, worden jongens naar huis (i.p.v. een tehuis) gestuurd als straf voor winkeldiefstal en poept (i.p.v. struikelt) een koe op de loopplank (= de laadklep) van een vrachtwagen. Dit zijn geen ‘creatieve oplossingen’, maar storende en domme fouten. Liefhebbers van Doyle’s werk zullen dit, alleen al vanwege de sfeer die in vertaling hopeloos verloren gaat, het liefst in het Engels lezen.