Dit moet het feest worden waarop alles weer goed komt – op initiatief van vader Don komt de familie bij elkaar om de hele nacht te feesten alsof het 1969 is. Zijn vrouw zal weer verliefd om hem worden, de kinderen zullen begrijpen welke idealen hem ertoe gebracht hadden in een commune te gaan leven. Maar zo zit het leven niet meer in elkaar. In Het feest is voorbij laat Joe Dunthorne scherp zien (en horen) hoe mensen die zich beter wanen dan de wereld met elkaar praten. Het resulteert in een tragikomische tijdbom vol intolerantie die verstopt zit onder de oppervlakte van “ik vind echt alles helemaal best, weet je.” · · · In zijn eerste roman trad Dunthorne in de voetsporen van Salinger; in dit boek rekent hij af met de jaren zestig op een manier die doet denken aan John Updike of Don DeLillo: geestig en groots.
Recensie Dunthornes debuut, ‘Submarien’, oogstte goede kritieken, werd vergeleken met Salinger en is verfilmd. In zijn nieuwe roman schetst de auteur, door de ogen van de adolescente Kate en haar jongere broer Albert, een vlijmscherp, bijwijlen hilarisch beeld van het reilen en zeilen in een commune in Wales. Wanhopig probeert hun vader Don de touwtjes in handen te houden, maar langzaam maar zeker brokkelt de groepscohesie af. Hij bouwt een groots feest waarop alles weer goed zal komen. Zijn vrouw zal weer verliefd worden op hem, zijn kinderen zullen zijn idealen begrijpen en de commune zal weer floreren, maar het feest blijkt echt en definitief voorbij. ‘Een tragikomische tijdbom’ belooft de flaptekst en het is inderdaad een erg geestige afrekening. In spitse dialogen maakt de auteur de clash tussen de hooggestemde idealen en de dagelijkse kleinmenselijke realiteit voelbaar. Door de boeiende thematiek, de vlotte puntige stijl en de rake karaktertekening, vooral van de ballorige, soms onbeschofte, tieners zal dit boek ook 15-plussers kunnen bekoren. Normale druk. Vanaf ca. 15 jaar.
Description:
Dit moet het feest worden waarop alles weer goed komt – op initiatief van vader Don komt de familie bij elkaar om de hele nacht te feesten alsof het 1969 is. Zijn vrouw zal weer verliefd om hem worden, de kinderen zullen begrijpen welke idealen hem ertoe gebracht hadden in een commune te gaan leven. Maar zo zit het leven niet meer in elkaar. In Het feest is voorbij laat Joe Dunthorne scherp zien (en horen) hoe mensen die zich beter wanen dan de wereld met elkaar praten. Het resulteert in een tragikomische tijdbom vol intolerantie die verstopt zit onder de oppervlakte van “ik vind echt alles helemaal best, weet je.”
· · · In zijn eerste roman trad Dunthorne in de voetsporen van Salinger; in dit boek rekent hij af met de jaren zestig op een manier die doet denken aan John Updike of Don DeLillo: geestig en groots.
Recensie
Dunthornes debuut, ‘Submarien’, oogstte goede kritieken, werd vergeleken met Salinger en is verfilmd. In zijn nieuwe roman schetst de auteur, door de ogen van de adolescente Kate en haar jongere broer Albert, een vlijmscherp, bijwijlen hilarisch beeld van het reilen en zeilen in een commune in Wales. Wanhopig probeert hun vader Don de touwtjes in handen te houden, maar langzaam maar zeker brokkelt de groepscohesie af. Hij bouwt een groots feest waarop alles weer goed zal komen. Zijn vrouw zal weer verliefd worden op hem, zijn kinderen zullen zijn idealen begrijpen en de commune zal weer floreren, maar het feest blijkt echt en definitief voorbij. ‘Een tragikomische tijdbom’ belooft de flaptekst en het is inderdaad een erg geestige afrekening. In spitse dialogen maakt de auteur de clash tussen de hooggestemde idealen en de dagelijkse kleinmenselijke realiteit voelbaar. Door de boeiende thematiek, de vlotte puntige stijl en de rake karaktertekening, vooral van de ballorige, soms onbeschofte, tieners zal dit boek ook 15-plussers kunnen bekoren. Normale druk. Vanaf ca. 15 jaar.