Een tevreden, ja zelfs gelukkige commissaris Liese Meerhout is volop aan het verhuizen
als ze op een zaterdag een oproep krijgt: er is een vrouw gevonden in het Galgenweel,
het uitgestrekte zeilmeer op de Antwerpse Linkeroever. Ze is gewurgd en misbruikt.
Maar hoe gruwelijk ook, dat is niet het enige…
En dit is geen alleenstaand geval. In Córdoba en in Trier zijn vergelijkbare misdaden
gepleegd. Het enige aanknopingspunt: een witte veer. Een vederlicht spoor om een
moord op te lossen.
Midden in dit onderzoek gebeurt in het privéleven van Liese een drama. Wanneer er
in Antwerpen opnieuw een slachtoffer valt, gaat het alarm in het rood. Liese en haar
team moeten op zoek naar een man met een verziekte geest, een gewiekste moordenaar
die zich niet laat vatten.
Een geschokte, rouwende Liese moet dieper gaan dan ooit in de jacht op haar eerste
seriemoordenaar...
Toni Coppers (1961) creëerde met zijn speurder Liese
Meerhout een sympathiek en herkenbaar personage.
Niets is ooit, het eerste boek in de reeks rond Liese Meerhout,
werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008.
De geheime tuin, Iris was haar naam en Dood water ontvingen
een Diamanten Kogelnominatie. Met Dood water
won Toni Coppers ook de Hercule Poirotprijs en werd hij
genomineerd voor De Gouden Strop. In 2015 kreeg Coppers
de publieksprijs Hercule Poirot voor De vleermuismoorden.
Coppers’ misdaadromans zijn verfilmd in de reeks ‘Coppers’ op VTM.
‘Vlaamse politieverhalen blijven het goed doen. Jef Geeraerts en Pieter Aspe plaveiden
de weg […]. De beste is Toni Coppers.’ – John Vervoort, De Standaard
‘De ingrediënten van een Coppers-boek: fijn geraffineerd speurwerk, emotionele
intelligentie, interessante personages, een mooie plot, een brede kijk op de wereld
en een uitgediept thema.’ – Patrick Van Gompel, VTM
‘Wat is ze écht, die Liese Meerhout.’ – Hebban.nl
‘Coppers is een meester in menselijke nuancering.’
– Lukas De Vos, Knack
Description:
Een tevreden, ja zelfs gelukkige commissaris Liese Meerhout is volop aan het verhuizen als ze op een zaterdag een oproep krijgt: er is een vrouw gevonden in het Galgenweel, het uitgestrekte zeilmeer op de Antwerpse Linkeroever. Ze is gewurgd en misbruikt. Maar hoe gruwelijk ook, dat is niet het enige… En dit is geen alleenstaand geval. In Córdoba en in Trier zijn vergelijkbare misdaden gepleegd. Het enige aanknopingspunt: een witte veer. Een vederlicht spoor om een moord op te lossen. Midden in dit onderzoek gebeurt in het privéleven van Liese een drama. Wanneer er in Antwerpen opnieuw een slachtoffer valt, gaat het alarm in het rood. Liese en haar team moeten op zoek naar een man met een verziekte geest, een gewiekste moordenaar die zich niet laat vatten. Een geschokte, rouwende Liese moet dieper gaan dan ooit in de jacht op haar eerste seriemoordenaar... Toni Coppers (1961) creëerde met zijn speurder Liese Meerhout een sympathiek en herkenbaar personage. Niets is ooit, het eerste boek in de reeks rond Liese Meerhout, werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008. De geheime tuin, Iris was haar naam en Dood water ontvingen een Diamanten Kogelnominatie. Met Dood water won Toni Coppers ook de Hercule Poirotprijs en werd hij genomineerd voor De Gouden Strop. In 2015 kreeg Coppers de publieksprijs Hercule Poirot voor De vleermuismoorden. Coppers’ misdaadromans zijn verfilmd in de reeks ‘Coppers’ op VTM. ‘Vlaamse politieverhalen blijven het goed doen. Jef Geeraerts en Pieter Aspe plaveiden de weg […]. De beste is Toni Coppers.’ – John Vervoort, De Standaard ‘De ingrediënten van een Coppers-boek: fijn geraffineerd speurwerk, emotionele intelligentie, interessante personages, een mooie plot, een brede kijk op de wereld en een uitgediept thema.’ – Patrick Van Gompel, VTM ‘Wat is ze écht, die Liese Meerhout.’ – Hebban.nl ‘Coppers is een meester in menselijke nuancering.’ – Lukas De Vos, Knack