Voordewind heeft altijd pech, vindt hij zelf. Als hij dus op een dag door zijn verloofde het huis uit wordt gezet, begint hij aan een eindeloze zwerftocht langs vrienden en kennissen, tijdelijke oplossingen en zomerhuisjes in de winter. Om greep te krijgen op de toekomst schrijft Voordewind zijn berichten. Onder het motto ‘geluk is een saai verhaal’ doet hij verslag van zijn obsessies met tijd, liefde, seks en de dood. Hij noteert gesprekken die hij opvangt in de trein, fantaseert over zichzelf als indiaan, praat met een bos tulpen, luistert naar de wind en kijkt naar dikke Pia, haar neger en haar twee konijnen.

De berichten van Voordewind vormen een beklemmend avontuur in zijn hoofd. Er gebeurt niets, behalve wat hij wil zien, horen of denken; er is geen begin, geen einde, en alles herhaalt zich of komt op hetzelfde neer. Voordewind kan niet ontsnappen uit zijn eigen verhaal. Misschien moet hij maar gaan dromen...