Hubert Bonisseur de la Bath, alias OSS117, stond heel voorzichtig open liep naar de badkamer om zijn kleren een beetje te fatsoeneren. Daarna liep hij naar de deur. Op het moment dat hij vertrok, draaide hij zich voor het laatst om, om het verrukkelijke schouwspel dat zijn verontrustende vriendin bood, in zijn geheugen te prenten. Toen kreeg hij de indruk dat ze maar deed of ze sliep en door de kiertjes van haar ogen naar hem keek. Hij was blij dat ze zo discreet was en verdween.

Hij liep de trap af. Er brandde licht in de salon waardoor hij binnengekomen was. Op zijn tenen liep hij erheen. Er was niemand.

Hij kwam zonder moeite buiten en stond op het bordes. Het begon al bijna licht te worden. Een paar passen van hem vandaan stond Muriel's wagen, met de lichten uit.

Plotseling kreeg Hubert het onprettige gevoel dat hij door een onzichtbare blik werd gadegeslagen ...