In deze beknopte novelle beschrijft Ina Boudier-Bakker op sombere wijze het verstikkende leven van een aantal mansen in een provinciestadje, die bekenelt zitten in een dwangbuis van fatsoen, kortzichtigheid, conventies en lafheid. Zij leven niet - zij vegeteren. Met de zinloosheid en hopeloosheid van hun situatie worden zij eens per jaar geconfronteerd, als de kermis bezit neemt van hun straat. Dan voelt iedereen zijn eigen tekort, schrijnder dan anders. De straat is een boek van eenzaamheid en onmacht maar ook van hoop op een socialere wereld. Met een mengeling van onbarmhartigheid en mededogen tekende Ina Boudier-Bakker in deze novelle een notabelengemeenschap die uiteindelijk de confrontatie met zichzelf aandurft.
Recensie(s)
'De straat' is de hoofdstraat van een kleine Nederlandse stad in het begin van de vorige eeuw, waarin men Vianen kan herkennen. De schrijfster (1875-1966) heeft daar van 1917-1922 gewoond toen haar man er postdirecteur was. Aan die straat woonden de notabelen, de burgemeester, de dominee, de notaris etc. met hun echtgenoten. Zij leefden er ogenschijnlijk bezadigde en tevreden levens, vol conventies. Levens die onder de oppervlakte veel frustraties, teleurstelling, verveling, zinloosheid vertoonden. Vooral bij de dames. Het een en ander komt aan het licht door twee gebeurtenissen: de komst van een kermis in de straat en het plan dat één van de echtgenoten opvat om dertig Hongaarse oorlogskinderen op te nemen. Tot een echte ontploffing leidt dit niet, maar er komt veel aan het licht. De schrijfster tekent het trefzeker en realistisch in een impressionistische stijl. Deze novelle verscheen voor het eerst in 1924 en wordt terecht als een van de beste werken van de schrijfster beschouwd. Kleine druk. Met een informatief nawoord van Gé Vaartjes.(Biblion recensie, Drs. K. de Jong Ozn.) (source: Bol.com)
Description:
In deze beknopte novelle beschrijft Ina Boudier-Bakker op sombere wijze het verstikkende leven van een aantal mansen in een provinciestadje, die bekenelt zitten in een dwangbuis van fatsoen, kortzichtigheid, conventies en lafheid. Zij leven niet - zij vegeteren. Met de zinloosheid en hopeloosheid van hun situatie worden zij eens per jaar geconfronteerd, als de kermis bezit neemt van hun straat. Dan voelt iedereen zijn eigen tekort, schrijnder dan anders. De straat is een boek van eenzaamheid en onmacht maar ook van hoop op een socialere wereld. Met een mengeling van onbarmhartigheid en mededogen tekende Ina Boudier-Bakker in deze novelle een notabelengemeenschap die uiteindelijk de confrontatie met zichzelf aandurft.
Recensie(s)
'De straat' is de hoofdstraat van een kleine Nederlandse stad in het begin van de vorige eeuw, waarin men Vianen kan herkennen. De schrijfster (1875-1966) heeft daar van 1917-1922 gewoond toen haar man er postdirecteur was. Aan die straat woonden de notabelen, de burgemeester, de dominee, de notaris etc. met hun echtgenoten. Zij leefden er ogenschijnlijk bezadigde en tevreden levens, vol conventies. Levens die onder de oppervlakte veel frustraties, teleurstelling, verveling, zinloosheid vertoonden. Vooral bij de dames. Het een en ander komt aan het licht door twee gebeurtenissen: de komst van een kermis in de straat en het plan dat één van de echtgenoten opvat om dertig Hongaarse oorlogskinderen op te nemen. Tot een echte ontploffing leidt dit niet, maar er komt veel aan het licht. De schrijfster tekent het trefzeker en realistisch in een impressionistische stijl. Deze novelle verscheen voor het eerst in 1924 en wordt terecht als een van de beste werken van de schrijfster beschouwd. Kleine druk. Met een informatief nawoord van Gé Vaartjes.(Biblion recensie, Drs. K. de Jong Ozn.)
(source: Bol.com)