Beschrijving
Evelien van Brakem hoort andere mensen altijd maar zeggen dat zijn alles heeft wat haar hartje begeert: een leuke man, twee leuke dochters, en een leuk huis in het leukste stukje Amsterdam: Oud-Zuid. Toch begeert haar hart niet alleen nog veel meer van hetzelfde, het begeert ook: een baan in de horeca, een vakantie die niet in het water valt, een man die haar hartstochtelijk bemint, een nieuw huis, een zorgeloze jeugd voor haar kinderen, vrede op aarde, een perfecte bikinilijn en altijd gladde benen zonder scheren of harsen. Bovenal wil ze geen trut zijn. In Eigen benen slaat Evelien nieuwe, onverwachte wegen in. 'Krijg toch allemaal de klere,'zingt ze steeds vaker als ze de wasmachine leeghaalt, de lunchpakketten voor de kinderen klaarmaakt of zich voor de spiegel opmaakt om met haar man uit eten te gaan.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
In dit derde deel van de verzamelde VN-columns over Evelien, beleeft zij wederom tragi-komische kleine avonturen uit het alledaagse leven van een zich vervelende huisvrouw en moeder uit de gegoede kringen van Amsterdam-Zuid. Het leven bestaat uit shoppen, met vriendinnen lunchen, de zorgen over het al dan niet vreemdgaan van haar man en de voortdurende twijfels over de zin van het leven, maar nooit langer dan tot de volgende gedachte zich aandient. Het boek bevestigt op pijnlijke wijze het clichebeeld van het leven van een klasse die alles heeft behalve een doel om voor te leven. De dialogen zijn scherp, de beschrijvingen in hun beknoptheid meedogenloos, en toch ontwikkel je een soort van sympathie voor Evelien. Als je de vele inside-grapjes, waaruit een degelijke ervaring met het leven van Evelien blijkt, voor lief neemt, blijft in ieder geval een amusant en vaardig geschreven roman over. Vrij kleine druk.
(Biblion recensie, Drs. W.A. Fasel)
Description:
Beschrijving Evelien van Brakem hoort andere mensen altijd maar zeggen dat zijn alles heeft wat haar hartje begeert: een leuke man, twee leuke dochters, en een leuk huis in het leukste stukje Amsterdam: Oud-Zuid. Toch begeert haar hart niet alleen nog veel meer van hetzelfde, het begeert ook: een baan in de horeca, een vakantie die niet in het water valt, een man die haar hartstochtelijk bemint, een nieuw huis, een zorgeloze jeugd voor haar kinderen, vrede op aarde, een perfecte bikinilijn en altijd gladde benen zonder scheren of harsen. Bovenal wil ze geen trut zijn. In Eigen benen slaat Evelien nieuwe, onverwachte wegen in. 'Krijg toch allemaal de klere,'zingt ze steeds vaker als ze de wasmachine leeghaalt, de lunchpakketten voor de kinderen klaarmaakt of zich voor de spiegel opmaakt om met haar man uit eten te gaan. Recensie(s) NBD|Biblion recensie In dit derde deel van de verzamelde VN-columns over Evelien, beleeft zij wederom tragi-komische kleine avonturen uit het alledaagse leven van een zich vervelende huisvrouw en moeder uit de gegoede kringen van Amsterdam-Zuid. Het leven bestaat uit shoppen, met vriendinnen lunchen, de zorgen over het al dan niet vreemdgaan van haar man en de voortdurende twijfels over de zin van het leven, maar nooit langer dan tot de volgende gedachte zich aandient. Het boek bevestigt op pijnlijke wijze het clichebeeld van het leven van een klasse die alles heeft behalve een doel om voor te leven. De dialogen zijn scherp, de beschrijvingen in hun beknoptheid meedogenloos, en toch ontwikkel je een soort van sympathie voor Evelien. Als je de vele inside-grapjes, waaruit een degelijke ervaring met het leven van Evelien blijkt, voor lief neemt, blijft in ieder geval een amusant en vaardig geschreven roman over. Vrij kleine druk. (Biblion recensie, Drs. W.A. Fasel)