De man om wie het ging was misschien een jaar of dertig. Hij was klein van stuk, had een paar felle oogjes in een smal gezicht en kortgeknipt haar. Toen Hubert langs hem liep nam hij hem goed op, De ander scheen er niets van te merken; hij had juist een sigaret opgestoken en staarde gedachteloos naar het zwembad. 'Een stille aanbidder die te verlegen is om u zijn liefde te durven verklaren,' zei Hubert op humoristische toon.

Assunta zette een nijdig gezicht; ze vond het duidelijk een vervelende vent.

Terug in het hotel liepen ze naar de lift. Ze hadden allebei hun kamer op de zevende verdieping, in de linkervleugel van het hotel, en dat was bepaald geen toeval, zoals Assunta scheen te denken. Hij bleef voor de deur van zijn kamer stilstaan en haalde de sleutel uit de zak van zijn badjas.

'Ik ben zo klaar,' zei Assunta 'Eerst even een jurk en andere schoenen aantrekken.'

Maar Hubert had de deur al opengedaan en hield haar aan haar arm tegen. 'U hoeft zich helemaal niet te verkleden. Zó is het prima, mijn hartje...'