Soms moeten we iemand verlaten. Soms moet iemand ons verlaten.
Als iemand besluit om weg te gaan, zal er altijd iets achterblijven. Misschien is vertrekken wel een spectaculaire stap vooruit, over die ÔonzichtbareÕ drempel.
Het is dan ook niet de vraag of we vertrekken of worden verlaten, het is meer de vraag wanneer. Want vertrekken is onvermijdelijk.
Henk de Velde kijkt terug op zijn eerdere vijf zeilreizen rond de wereld.
Hij belicht de belangrijkste gebeurtenissen die hem gevormd hebben en licht een sluier op over het waarom van zijn vertrek.
ÔDe stilte is die andere dimensie, die drempel die je overschrijdt bij het afstand nemen van jezelf .Õ Woorden die je in de ziel raken É en de eenzaamheid voorgoed verdrijven.
Een boek voor reizigers, dromers, denkers en pelgrims.

NBD|Biblion recensie
De naam Henk de Velde is een begrip. Solozeiler, vijf keer de wereld rond gezeild, onbewoonde eilanden in de Stille Zuidzee, overwintering in het ijs van Siberie. Maar ook: schrijver, spreker, denker, filosoof. En promotor van zichzelf als product. Dit boek is een beetje van alles wat: deels reisverslag, met name uit het hoge noorden, deels felle kritiek op onze dolgedraaide samenleving en deels bezinning op de eenzaamheid en de stilte, waarin soms God verschijnt. Losse aantekeningen, zoals hij ze ook op zijn weblog schrijft, brieven, citaten uit de Bijbel. Fragmenten, soms routineus maar soms ook fascinerend, uit een leven dat is teruggebracht tot zijn absolute essentie.