Alle personages in dit boek hebben één ding gemeen: zij zijn gevangen, zowel van hun eigen erotische verlangens en fantasieën als van hun minachting voor de mensen die hen omringen. Uiteindelijk echter lijkt het er steevast op dat de strijd die zij met zichzelf en de verachte medemens mene te moeten leveren, louter plaatsvervangend is voor die met het ongrijpbare noodlot, dat hún en élk leven domineert.
Wees maar niet bang valt dan ook te lezen als de vijfvoudige expressie van een existentiële twijfel waarmee Vekeman zelf zowat dagelijks kampt. Die, met name, tussen revolte en resignatie.
Wees maar niet bang is het derde boek van Christophe Vekeman (1972), van wie De Arbeiderspers eerder Alle mussen zullen sterven en Iedereen kan het publiceerde.
Christphe Vekeman is als het ware een verbeterde heruitgave van Herman Brusselmans, schreef De Morgen-criticus Jos Borré over Vekelmans debuut Alle mussen zullen sterven. Na Iedereen kan het mag Vekeman wat mij betreft ook nog een verbeterde heruitgave van 'grote vissen' Geeraerts en Aspe heten.- Jeroen de Preter in De Morgen
Recencie(s)
De vijf verhalen in deze bundel sluiten aan bij eerder werk van Vekeman (1972): de personages in dit boek zijn "eenlingen" die de anderen zien als lustobject of hen verachten. Nog steeds is de verwantschap met Herman Brusselmans sterk aanwezig en blijft de belofte dat Vekeman in staat zou moeten zijn tot meer. In Belgie wordt Vekeman als een veelbelovend nieuw auteur beschouwd en al evenzeer vergeleken met Brusselmans, maar ook met Geeraerts. Die vergelijking berust op de hardheid, soms gewelddadigheid, van sommige passages, alsmede het nihilistisch denken over medemens en maatschappij en het centraal stellen van het eigen belang. Sommige stukken vormen goed en uiterst leesbaar proza. Paperback; vrij kleine druk. J.T.G. Maas (source: Bol.com)
Description:
Alle personages in dit boek hebben één ding gemeen: zij zijn gevangen, zowel van hun eigen erotische verlangens en fantasieën als van hun minachting voor de mensen die hen omringen. Uiteindelijk echter lijkt het er steevast op dat de strijd die zij met zichzelf en de verachte medemens mene te moeten leveren, louter plaatsvervangend is voor die met het ongrijpbare noodlot, dat hún en élk leven domineert.
Wees maar niet bang valt dan ook te lezen als de vijfvoudige expressie van een existentiële twijfel waarmee Vekeman zelf zowat dagelijks kampt. Die, met name, tussen revolte en resignatie.
Wees maar niet bang is het derde boek van Christophe Vekeman (1972), van wie De Arbeiderspers eerder Alle mussen zullen sterven en Iedereen kan het publiceerde.
Christphe Vekeman is als het ware een verbeterde heruitgave van Herman Brusselmans, schreef De Morgen-criticus Jos Borré over Vekelmans debuut Alle mussen zullen sterven. Na Iedereen kan het mag Vekeman wat mij betreft ook nog een verbeterde heruitgave van 'grote vissen' Geeraerts en Aspe heten.- Jeroen de Preter in De Morgen
Recencie(s)
De vijf verhalen in deze bundel sluiten aan bij eerder werk van Vekeman (1972): de personages in dit boek zijn "eenlingen" die de anderen zien als lustobject of hen verachten. Nog steeds is de verwantschap met Herman Brusselmans sterk aanwezig en blijft de belofte dat Vekeman in staat zou moeten zijn tot meer. In Belgie wordt Vekeman als een veelbelovend nieuw auteur beschouwd en al evenzeer vergeleken met Brusselmans, maar ook met Geeraerts. Die vergelijking berust op de hardheid, soms gewelddadigheid, van sommige passages, alsmede het nihilistisch denken over medemens en maatschappij en het centraal stellen van het eigen belang. Sommige stukken vormen goed en uiterst leesbaar proza. Paperback; vrij kleine druk.
J.T.G. Maas
(source: Bol.com)