‘Kelner uit Soho-restaurant aan garagemuur gespijkerd... dood toen hij vanmorgen gevonden werd... wordt geacht slachtoffer te zijn van bende immigrantensmokkelaars...’
De Saint vloog de krantekolom door, van ‘Politie stuitte op wreed tafereel’ naar ‘Winkelier hoorde gekreun’ tot ‘Dreigde hij te spreken?’
De onaangename details van het overlijden van de Pakistaan en de latere ontdekking van zijn uitgespreide lichaam in een tijdelijk leegstaande garage interesseerden de Saint minder dan een ander feit dat hem een zin over deed lezen, toen hij al over de helft van de pagina was: ‘De vermoorde man was kelner in het restaurant “The Golden Crescent” in Soho, waar zijn Pakistaanse collega’s beweerden weinig over hem en zijn afkomst af te weten.’ Simon liet zijn gevonden krant zakken en boog zich naar voren. Het middelste raampje in de glazen afscheiding, die de chauffeur van de passagier scheidde, was al een eindje omlaag gedraaid. De Saint sprak door de opening,
‘Ik stop toch maar niet bij het Hilton,’ zei hij. ‘Ik heb opeens reuzetrek in een kerriemaaltijd gekregen. Denkt u dat we voor vannacht bij restaurant “The Golden Crescent” kunnen komen met dit verkeer...’