In een vissersdorp wordt commissaris Maigret voor de ontdekking gesteld van het lijk van een totaal onbekende man in het huis van een gewezen rechter.

-Zes-en-vijftig, zeven-en-vijftig, acht-en-vijftig..., telde Maigret.

En hij wilde niet tellen. Het ging automatisch. Zijn hoofd was leeg, zijn oogleden waren zwaar.
-Een-en-zestig, twee-en-zestig...
Hij wierp terloops een blik naar buiten. De ramen van het Cafe Francais bestonden tot halverhoogte uit matglas. Boven het matglas ontwaarde je enkel de kaalgeworden bomen van het plein en de regen, nog steeds die regen.
-Drie-en-tachtig, vier-en-tachtig...