Veertien jaar zijn verstreken sinds Sabriel de boosaardige Kerrigor versloeg en hem verbande voorbij de Negende Poort van de Dood, en zo het Oude Koninkrijk behoedde voor het Rijk van de Dood. De jonge Lirael voelt zich niet gelukkig bij de Clayr, de gemeenschap van zieners die in de toekomst kunnen Schouwen. Op haar veertiende verjaardag is haar gave nog altijd niet ontwaakt en ze overweegt de Clayr voorgoed te verlaten. Dan krijgt ze een baan aangeboden in de bibliotheek, een uitgestrekt labyrint gevuld met vele magische geheimen en wezens in ruimtes waar al millennia lang niemand meer een voet gezet heeft. In de beschutte omgeving van de bibliotheek ontdekt Lirael dat ze over ongewone magische vaardigheden beschikt. Samen met haar trouwe vriend, de Ongemanierde Hond - een zeer oud magisch wezen - begint ze aan een avontuur dat haar leven voorgoed zal veranderen. Want het is aan haar om het kwaad te bezweren dat het koninkrijk bedreigt en dat de grenzen tussen Dood en Leven dreigt te doorbreken.
## Recensie(s)
'Lirael' is het vervolg op 'Sabriel'*. Het pakt de geschiedenis van het oude koninkrijk op, veertien jaar na de slotact. Sabriel is ondertussen koningin en als bijfiguur aanwezig, Lirael neemt haar taak als hoofdpersoon over. De verhaallijn is in grove vorm hetzelfde: ook Lirael is voorbestemd het land te beschermen. In tegenstelling tot Sabriel is zij echter niet van meet af aan op de hoogte van haar toekomst/taak. Het verhaal beschrijft de zoektocht naar haar bestemming. Net als deel een leest het boek vlot weg ondanks samengestelde zinnen en veel bijvoeglijke naamwoorden en zijn vreemde zaken vanzelfsprekend omdat ze naast de gewone wereld worden geplaatst. De zoon van Sabriel dient als tegenhanger voor het meisjesachtige element (Lirael is bij aanvang veertien jaar oud) en beide personen hebben een alter ego in de vorm van een magisch figuur. In tegenstelling tot deel een is dit geen afgerond verhaal, het open einde nodigt uit (verplicht bijna) tot het lezen van deel drie. De lay-out van de twee boeken is vrijwel hetzelfde, het aantrekkelijke gevoel dat het boek achterlaat ook. Kleine druk.
Description:
Veertien jaar zijn verstreken sinds Sabriel de boosaardige Kerrigor versloeg en hem verbande voorbij de Negende Poort van de Dood, en zo het Oude Koninkrijk behoedde voor het Rijk van de Dood.
De jonge Lirael voelt zich niet gelukkig bij de Clayr, de gemeenschap van zieners die in de toekomst kunnen Schouwen. Op haar veertiende verjaardag is haar gave nog altijd niet ontwaakt en ze overweegt de Clayr voorgoed te verlaten. Dan krijgt ze een baan aangeboden in de bibliotheek, een uitgestrekt labyrint gevuld met vele magische geheimen en wezens in ruimtes waar al millennia lang niemand meer een voet gezet heeft.
In de beschutte omgeving van de bibliotheek ontdekt Lirael dat ze over ongewone magische vaardigheden beschikt. Samen met haar trouwe vriend, de Ongemanierde Hond - een zeer oud magisch wezen - begint ze aan een avontuur dat haar leven voorgoed zal veranderen. Want het is aan haar om het kwaad te bezweren dat het koninkrijk bedreigt en dat de grenzen tussen Dood en Leven dreigt te doorbreken.
## Recensie(s)
'Lirael' is het vervolg op 'Sabriel'*. Het pakt de geschiedenis van het oude koninkrijk op, veertien jaar na de slotact. Sabriel is ondertussen koningin en als bijfiguur aanwezig, Lirael neemt haar taak als hoofdpersoon over. De verhaallijn is in grove vorm hetzelfde: ook Lirael is voorbestemd het land te beschermen. In tegenstelling tot Sabriel is zij echter niet van meet af aan op de hoogte van haar toekomst/taak. Het verhaal beschrijft de zoektocht naar haar bestemming. Net als deel een leest het boek vlot weg ondanks samengestelde zinnen en veel bijvoeglijke naamwoorden en zijn vreemde zaken vanzelfsprekend omdat ze naast de gewone wereld worden geplaatst. De zoon van Sabriel dient als tegenhanger voor het meisjesachtige element (Lirael is bij aanvang veertien jaar oud) en beide personen hebben een alter ego in de vorm van een magisch figuur. In tegenstelling tot deel een is dit geen afgerond verhaal, het open einde nodigt uit (verplicht bijna) tot het lezen van deel drie. De lay-out van de twee boeken is vrijwel hetzelfde, het aantrekkelijke gevoel dat het boek achterlaat ook. Kleine druk.
(Biblion recensie, Patty Pellis-van Hees)
(source: Bol.com)