Toen 'Bonjour tristesse' en 'Een verre glimlach'
wereldsuccessen bleken, was het niet verwonderlijk, dat Sagan's derde roman
dezelfde weg zou opgaan. Françoise Sagan heeft in deze roman de ik-vorm van
haar twee vorige boeken verlaten en voert ditmaal een groter aantal personages
ten tonele: vier mannen en vier vrouwen, waaronder twee echtparen uit de
Parijse kringen van de letterkunde en het toneel. Dit achttal hoopt het geluk
te vinden. Een hoop, die niet in vervulling gaat. Wellicht vertolkte Sagan haar
eigen tristesse toen zij over twee van haar personages schreef: 'Want nooit
zouden zij werkelijk gelukkig zijn en zij wisten het best. En tevens was er het
duistere gevoel in hen, dat het helemaal niets te betekenen had. Helemaal
niets.' De personen uit deze roman lijden onder hun vergeefse liefde, maar
tegelijkertijd weten zij dat hun liefde en hun verdriet over een maand, over
een jaar vergaan zullen zijn. Men kan het met deze zienswijze al dan niet eens
zijn; niemand zal het de schrijfster echter ten kwade duiden dat zij op
meesterlijke wijze weergeeft, wat zij in de wereld om haar heen, van de mensen
uit haar milieu, heeft waargenomen
Description: