Dit boek brengt twee data met elkaar in verband. Het begint en eindigt met de dood. Vincent van Gogh wordt begraven op 30 juli 1890, zijn broer Theo sterft zes maanden later op 25 januari 1891. Vincents dood vergt van Theo, die ziek is, zijn laatste krachten. In zijn Parijse appartement richt hij de eerste overzichtstentoonstelling van zijn werk in. De diepbedroefde Theo heeft zijn broer niet kunnen redden, maar hij redt de schilder, Zijn schilderkunst zal voor hem blijven spreken.
Recencie(s)
De schilder Vincent van Gogh (1853-1890) en zijn ruim 4 jaar jongere broer Theo, kunsthandelaar, hadden een zeer nauwe band. Vincents zelfmoord greep Theo zozeer aan dat hij 6 maanden later, op 25-1-1891 overleed in het Geneeskundig Instituut te Utrecht. In dit boek wordt deze periode beschreven. Geinspireerd door historische bronnen (dagboeken, brieven, medische dossiers) roept de Franse schrijfster Perrignon het beeld op van een volkomen ontredderde Theo die steeds zieker wordt en verder wegglijdt en die koortsachtig zijn leven, m.n. met zijn broer en diens werk, reconstrueert. Het verhaal is, afgezien van de laatste 2 hoofd-stukken in de ik-vorm geschreven. Het boek is geen echte roman, maar zeker ook geen (kunst)historische studie. Perrignon geeft een subjectieve interpretatie; zij heeft zoals ze zelf verantwoordt: 'verbeeld maar niets verzonnen'. Met 2 foto's en kleine literatuurlijst. Voor een breed publiek.
Description:
Dit boek brengt twee data met elkaar in verband. Het begint en eindigt met de dood. Vincent van Gogh wordt begraven op 30 juli 1890, zijn broer Theo sterft zes maanden later op 25 januari 1891.
Vincents dood vergt van Theo, die ziek is, zijn laatste krachten. In zijn Parijse appartement richt hij de eerste overzichtstentoonstelling van zijn werk in. De diepbedroefde Theo heeft zijn broer niet kunnen redden, maar hij redt de schilder, Zijn schilderkunst zal voor hem blijven spreken.
Recencie(s)
De schilder Vincent van Gogh (1853-1890) en zijn ruim 4 jaar jongere broer Theo, kunsthandelaar, hadden een zeer nauwe band. Vincents zelfmoord greep Theo zozeer aan dat hij 6 maanden later, op 25-1-1891 overleed in het Geneeskundig Instituut te Utrecht. In dit boek wordt deze periode beschreven. Geinspireerd door historische bronnen (dagboeken, brieven, medische dossiers) roept de Franse schrijfster Perrignon het beeld op van een volkomen ontredderde Theo die steeds zieker wordt en verder wegglijdt en die koortsachtig zijn leven, m.n. met zijn broer en diens werk, reconstrueert. Het verhaal is, afgezien van de laatste 2 hoofd-stukken in de ik-vorm geschreven. Het boek is geen echte roman, maar zeker ook geen (kunst)historische studie. Perrignon geeft een subjectieve interpretatie; zij heeft zoals ze zelf verantwoordt: 'verbeeld maar niets verzonnen'. Met 2 foto's en kleine literatuurlijst. Voor een breed publiek.