Het is aan Sofia om sterk te zijn, wanneer haar zus Rosa hiv blijkt te hebben. Rosa was ouder dan Sofia. Ze leefde langer en had meer beleefd. Ze kon dingen vertellen die Sofia nog niet had meegemaakt. Vaak waren dat dingen die te maken hadden met wat ze liefde noemden. En Sofia luisterde en onthield alles wat Rosa zei. Maar er was ook een soort onzichtbare scheiding tussen hen. Rosa was nooit op een mijn gaan staan. Ze had nog steeds de benen waarmee ze was geboren. Niet de plastic benen met schoenen eraan die Sofia iedere ochtend aan- en 's avonds weer afdeed.
Recensie(s):
Onafhankelijk te lezen vervolg op 'Het geheim van het vuur'*, naar een waargebeurd verhaal, over het meisje Sofia (15), haar zusje Rosa (18) en hun moeder en broertjes uit Mozambique. Geschreven vanuit het perspectief van Sofia, die door een landmijn haar benen verloor en daarom - als de weg niet te drassig is - op haar twee krukken naar school gaat, beschrijft het boek de gedachtenwereld van Sofia, haar zorg om Rosa, die ernstig ziek blijkt en sterft aan aids, en haar verliefdheid op een onbekende jongen. Nadat ze van hem heeft gedroomd, begint ze haar diepste wensen en gevoelens in een schrift te noteren. Maar ze moet ook haar moeder helpen, als het landje waar die haar groente verbouwt, dreigt te worden afgepakt. En ze gaat met haar zus naar de 'curandeiro', die haar zou kunnen genezen. De antwoorden op alle vragen die ze heeft, hoopt ze in het vuur te vinden. Maar na de begrafenis van Rosa voelt ze dat de vlammen geen antwoorden hebben, en dat ze als volwassene zelf haar weg moet vinden. Ontroerend verhaal, in korte zinnen en eenvoudige, poetische taal geschreven. Enkele gebruikte Afrikaanse begrippen worden onder aan de pagina in een voetnoot verklaard.
Description:
Beschrijving:
Het is aan Sofia om sterk te zijn, wanneer haar zus Rosa hiv blijkt te hebben. Rosa was ouder dan Sofia. Ze leefde langer en had meer beleefd. Ze kon dingen vertellen die Sofia nog niet had meegemaakt. Vaak waren dat dingen die te maken hadden met wat ze liefde noemden. En Sofia luisterde en onthield alles wat Rosa zei. Maar er was ook een soort onzichtbare scheiding tussen hen. Rosa was nooit op een mijn gaan staan. Ze had nog steeds de benen waarmee ze was geboren. Niet de plastic benen met schoenen eraan die Sofia iedere ochtend aan- en 's avonds weer afdeed.
Recensie(s):
Onafhankelijk te lezen vervolg op 'Het geheim van het vuur'*, naar een waargebeurd verhaal, over het meisje Sofia (15), haar zusje Rosa (18) en hun moeder en broertjes uit Mozambique. Geschreven vanuit het perspectief van Sofia, die door een landmijn haar benen verloor en daarom - als de weg niet te drassig is - op haar twee krukken naar school gaat, beschrijft het boek de gedachtenwereld van Sofia, haar zorg om Rosa, die ernstig ziek blijkt en sterft aan aids, en haar verliefdheid op een onbekende jongen. Nadat ze van hem heeft gedroomd, begint ze haar diepste wensen en gevoelens in een schrift te noteren. Maar ze moet ook haar moeder helpen, als het landje waar die haar groente verbouwt, dreigt te worden afgepakt. En ze gaat met haar zus naar de 'curandeiro', die haar zou kunnen genezen. De antwoorden op alle vragen die ze heeft, hoopt ze in het vuur te vinden. Maar na de begrafenis van Rosa voelt ze dat de vlammen geen antwoorden hebben, en dat ze als volwassene zelf haar weg moet vinden. Ontroerend verhaal, in korte zinnen en eenvoudige, poetische taal geschreven. Enkele gebruikte Afrikaanse begrippen worden onder aan de pagina in een voetnoot verklaard.