Piper Halliwell kreunde en ging langzaam overeind zitten, zichzelf over de schouder wrijvend. Die voelde pijnlijk aan en ze wist zeker dat ze morgenochtend een blauwe plek zou hebben. "Ik vind dit altijd heel irritant", zei ze. Om weer helder te worden schudde ze haar hoofd. "Hebben we hem verslagen?" vroeg ze, met een blik op de plek waar ze de demon het laatst had zien staan. "We hebben hem", bevestigde Phoebe. "Dat ging een stuk makkelijker dan ik had gedacht", zei Paige, terwijl ze het haar uit haar gezicht duwde.
"Makkelijk?" vroeg Piper ongelovig, terwijl ze naar de chaos om zich heen keek. Ze stond moeizaam op en liep naar een vaas die omgevallen was en in scherven op de grond lag. "We hebben lijm nodig", merkte ze mistroostig op. "En niet zo weinig ook", zei Paige met een spottend gesnuif. "Laat toch zitten." Phoebe schraapte nadrukkelijk haar keel en sloeg haar ogen neer.
Description:
Piper Halliwell kreunde en ging langzaam overeind zitten, zichzelf over de schouder wrijvend. Die voelde pijnlijk aan en ze wist zeker dat ze morgenochtend een blauwe plek zou hebben. "Ik vind dit altijd heel irritant", zei ze. Om weer helder te worden schudde ze haar hoofd. "Hebben we hem verslagen?" vroeg ze, met een blik op de plek waar ze de demon het laatst had zien staan. "We hebben hem", bevestigde Phoebe. "Dat ging een stuk makkelijker dan ik had gedacht", zei Paige, terwijl ze het haar uit haar gezicht duwde. "Makkelijk?" vroeg Piper ongelovig, terwijl ze naar de chaos om zich heen keek. Ze stond moeizaam op en liep naar een vaas die omgevallen was en in scherven op de grond lag. "We hebben lijm nodig", merkte ze mistroostig op. "En niet zo weinig ook", zei Paige met een spottend gesnuif. "Laat toch zitten." Phoebe schraapte nadrukkelijk haar keel en sloeg haar ogen neer.