De oude rietdekker vertelt, zijn zoon schrijft het op. En blijft doorschrijven tot na zijn vaders dood. Rinus Spruit schetst met gevoel het harde bestaan van een rietdekkersfamilie in het begin van de vorige eeuw.
Oud en arm, het was hun schrikbeeld, want pensioen was er vroeger niet. Dus werd de hele familie ingeschakeld bij het rietdekken zowel in Zeeland als bij aangenomen werk elders in het land. Dat ging niet altijd goed, zoals bij de klus in de Amsterdamse IJ-polder waar een noviteit zou worden gebouwd, een uitstekend geïsoleerde aardappelbewaarplaats van stro en riet, die voor de ogen van de bouwers in elkaar zakte. Als het voor het werk buiten te koud was, werden de varkens geslacht en verkocht. En als er ijs lag, werd bij voorkeur het riet gesneden. Rinus Spruit beschrijft het allemaal op een prachtige, sobere en haast achteloze manier. Met subtiele humor en veel toewijding laat hij ons kennismaken met een manier van leven, die mijlenver van ons verwijderd lijkt, maar die door de dagelijkse details heel herkenbaar wordt en dichtbij komt.
Recencie(s)
Een Zeeuwse familiegeschiedenis van een rietdekker uit het begin van de vorige eeuw, die zich afspeelt rond 1920. De auteur schildert in kleine stukjes een treffend en bewogen beeld van opa, opoe, broers, vader en moeder. De verteller is de vader, de zoon noteert. Er is bovendien een soort dagboek dat de vader bij zijn 65ste begint te schrijven, soms heel beknopt, met summiere aanduidingen, maar later wat uitvoeriger. Het werk als rietdekker beheerst het hele leven, generaties lang. Lang en hard werken bij merendeels hardvochtige boeren met als dagelijks spookbeeld oud en arm te moeten sterven. het lot blijkt vaak voor deze zwoegende mensen meedogenloos, de barre weersomstandigheden, een ongeluk dat levenslange wroeging veroorzaakt, het sterven, het klagen van een zieke moeder. Een fraai boek vol uiterst precieze beschrijvingen bijvoorbeeld van het slachten van een varken, de dood van enkele familieleden en vooral van de vader. Het leven is hard en dat blijkt uit de geringe communicatie, de obsessie voor het rietdekkersvak, voor lang werken. Over de meeste dingen is het: 'zwieg stille'*. Met onmisbare verklarende woordenlijst voor het gebruikte Zeeuwse dialect. Authentieke en sfeervolle familiekroniek. Paperback; kleine druk, ruime bladspiegel. Dr. Theo Hoogbergen (source: Bol.com)
Description:
De oude rietdekker vertelt, zijn zoon schrijft het op. En blijft doorschrijven tot na zijn vaders dood. Rinus Spruit schetst met gevoel het harde bestaan van een rietdekkersfamilie in het begin van de vorige eeuw.
Oud en arm, het was hun schrikbeeld, want pensioen was er vroeger niet. Dus werd de hele familie ingeschakeld bij het rietdekken zowel in Zeeland als bij aangenomen werk elders in het land. Dat ging niet altijd goed, zoals bij de klus in de Amsterdamse IJ-polder waar een noviteit zou worden gebouwd, een uitstekend geïsoleerde aardappelbewaarplaats van stro en riet, die voor de ogen van de bouwers in elkaar zakte. Als het voor het werk buiten te koud was, werden de varkens geslacht en verkocht. En als er ijs lag, werd bij voorkeur het riet gesneden.
Rinus Spruit beschrijft het allemaal op een prachtige, sobere en haast achteloze manier. Met subtiele humor en veel toewijding laat hij ons kennismaken met een manier van leven, die mijlenver van ons verwijderd lijkt, maar die door de dagelijkse details heel herkenbaar wordt en dichtbij komt.
Recencie(s)
Een Zeeuwse familiegeschiedenis van een rietdekker uit het begin van de vorige eeuw, die zich afspeelt rond 1920. De auteur schildert in kleine stukjes een treffend en bewogen beeld van opa, opoe, broers, vader en moeder. De verteller is de vader, de zoon noteert. Er is bovendien een soort dagboek dat de vader bij zijn 65ste begint te schrijven, soms heel beknopt, met summiere aanduidingen, maar later wat uitvoeriger. Het werk als rietdekker beheerst het hele leven, generaties lang. Lang en hard werken bij merendeels hardvochtige boeren met als dagelijks spookbeeld oud en arm te moeten sterven. het lot blijkt vaak voor deze zwoegende mensen meedogenloos, de barre weersomstandigheden, een ongeluk dat levenslange wroeging veroorzaakt, het sterven, het klagen van een zieke moeder. Een fraai boek vol uiterst precieze beschrijvingen bijvoorbeeld van het slachten van een varken, de dood van enkele familieleden en vooral van de vader. Het leven is hard en dat blijkt uit de geringe communicatie, de obsessie voor het rietdekkersvak, voor lang werken. Over de meeste dingen is het: 'zwieg stille'*. Met onmisbare verklarende woordenlijst voor het gebruikte Zeeuwse dialect. Authentieke en sfeervolle familiekroniek. Paperback; kleine druk, ruime bladspiegel.
Dr. Theo Hoogbergen
(source: Bol.com)