Het maakt niet uit wat ik doe of niet doe. Maakt niet uit hoe ik mijn best doe. Er is iets met me waardoor niemand van me kan houden. Wist ik maar wát.
Op kamp met jongeren die je nog nooit hebt gezien. Liesbeth kan niets vreselijkers bedenken. Maar haar moeder heeft het al geregeld. Dus Liesbeth gaat. Raften, over touwbruggen een woeste rivier oversteken, midden in de nacht gedropt worden in een donker bos…Spannend! Maar het lijkt toch wel alsof ze alleen maar de verkeerde dingen zegt en doet. Niemand heeft echt oog voor haar, net als thuis. Maar is dat echt zo? Is er misschien toch iemand die kijkt, alleen naar haar?
Recensie(s) De 13-jarige Liesbeth wordt door haar ouders tegen haar zin op survivalkamp gestuurd. Het survivallen gaat Liesbeth goed af, maar contact leggen valt niet mee. Net als thuis lijkt het of ze altijd alles verkeerd doet en niemand aandacht voor haar heeft. Ze is ten einde raad. Door de anderen te observeren, doet ze een belangrijke ontdekking over haar moeder. In toegankelijke taal vertelt ik-verteller Liesbeth haar trieste verhaal. Over het kamp vertelt ze in tegenwoordige tijd. Dat verhaal wordt afgewisseld met cursief gedrukte flashbacks in de verleden tijd, waaruit blijkt uit welk gezin Liesbeth komt. Haar vader heeft het druk met zichzelf, haar moeder is afstandelijk, haar tweelingbroertje en -zusje hebben een ernstige vorm van autisme. Om controle te houden, snijdt Liesbeth zichzelf, maar op kamp lijkt zelfs dat niet genoeg. Haar karakter is goed uitgediept, ze ontwikkelt zelfbewustzijn. Dat van de andere personages blijft soms wat vlak. Dit boek van een geliefd schrijfster biedt goede aanknopingspunten om met jongeren in gesprek te gaan over autisme en ‘anders zijn’.
Description:
Het maakt niet uit wat ik doe of niet doe. Maakt niet uit hoe ik mijn best doe. Er is iets met me waardoor niemand van me kan houden. Wist ik maar wát.Op kamp met jongeren die je nog nooit hebt gezien. Liesbeth kan niets vreselijkers bedenken. Maar haar moeder heeft het al geregeld. Dus Liesbeth gaat. Raften, over touwbruggen een woeste rivier oversteken, midden in de nacht gedropt worden in een donker bos…Spannend! Maar het lijkt toch wel alsof ze alleen maar de verkeerde dingen zegt en doet. Niemand heeft echt oog voor haar, net als thuis. Maar is dat echt zo? Is er misschien toch iemand die kijkt, alleen naar haar?
Recensie(s)
De 13-jarige Liesbeth wordt door haar ouders tegen haar zin op survivalkamp gestuurd. Het survivallen gaat Liesbeth goed af, maar contact leggen valt niet mee. Net als thuis lijkt het of ze altijd alles verkeerd doet en niemand aandacht voor haar heeft. Ze is ten einde raad. Door de anderen te observeren, doet ze een belangrijke ontdekking over haar moeder. In toegankelijke taal vertelt ik-verteller Liesbeth haar trieste verhaal. Over het kamp vertelt ze in tegenwoordige tijd. Dat verhaal wordt afgewisseld met cursief gedrukte flashbacks in de verleden tijd, waaruit blijkt uit welk gezin Liesbeth komt. Haar vader heeft het druk met zichzelf, haar moeder is afstandelijk, haar tweelingbroertje en -zusje hebben een ernstige vorm van autisme. Om controle te houden, snijdt Liesbeth zichzelf, maar op kamp lijkt zelfs dat niet genoeg. Haar karakter is goed uitgediept, ze ontwikkelt zelfbewustzijn. Dat van de andere personages blijft soms wat vlak. Dit boek van een geliefd schrijfster biedt goede aanknopingspunten om met jongeren in gesprek te gaan over autisme en ‘anders zijn’.