Toen Simon Templar, alias de Saint, de felle middagzon van Napels juist de kans had ontnomen zijn gezicht nog intenser te bruinen, opdat hij zich vol overgave aan zijn kreeftecocktail kon wijden, verbrak een opgewonden stem de weldadige rust die op het hotelterras heerste. De opgewonden stem behoorde toe aan een man die duidelijk zowel een Engelsman als een heer was, merkte de Saint met voldoening op. Hij had zich tot een overdreven elegante man gewend, die geërgerd uitriep de man niet te kennen. Maar zo makkelijk kwam de elegante man niet van de Engelsman af. Deze bleek hem wel degelijk te kennen, want zonder het minste spoor van twijfel haalde de Engelsman herinneringen op aan een gemeenschappelijk verleden. Dit beviel de elegante man maar weinig en voordat de Saint kon ingrijpen, werd de Engelsman met een venijnige por in de maagstreek onschadelijk gemaakt. Toen vergat de Saint maar dat er nog een overheerlijke kreeftecocktail op hem stond te wachten, en koos hij geestdriftig partij voor de afgeranselde Engelsman. Hij zou trouwens voor deze affaire nog vaker zijn lunch moeten uitstellen, want Jimmy Euston had zijn hulp nog heel wat keren nodig na die ene, zo prettig begonnen, middag ... en een vrouw als Gina laat je als heer toch ook niet alleen haar boontjes doppen.