Op een dag besluit de naamloze hoofdpersoon, architect in Parijs, zijn snor af te scheren. Wanneer zijn vrouw Agnès thuiskomt valt haar echter niets op, en hetzelfde geldt voor het bevriende echtpaar bij wie ze die avond eten. Hij denkt dat hij in de maling wordt genomen, maar eenmaal thuis beweert Agnès dat hij nooit een snor gehad heeft. Wanneer ook in zijn directe omgeving ontkend wordt dat hij een snor had en Agnès beweert dat ze nooit op Java zijn geweest, dat ze geen vrienden hebben die Serge en Véronique heten en dat zijn vader, wiens stem hij net op het antwoordapparaat heeft gehoord, vorig jaar is overleden, besluiten ze dat hij psychiatrische hulp nodig heeft. Niet alleen de werkellijkheid maar ook hijzelf raakt op drift. Hij vermoed dat Agnès en zijn naaste collega een geheime affaire hebben en dat ze een complot hebben beraamd om hem gek te maken. Wanneer hij naar zijn ouderlijk huis vlucht, kan hij het niet vinden, hoewel hij er zijn hele jeugd heeft gewoond. Paniek brengt hem ertoe het eerste het beste vliegtuig naar Hongkong te nemen…
Recensie(s) Een oudere Parijse architect scheert voor de grap zijn snor af en verwacht een reactie van zijn vrouw Agnès. Als die uitblijft, evenals die van vrienden, vermoedt hij een complot: men houdt hem kennelijk voor de gek. Echtelijke ruzies volgen, zoals over vakantiefoto’s en als hij zijn overleden vader wil bellen. Zijn aanvankelijke gedachte dat het probleem ligt bij Agnès, moet hij van lieverlee prijsgeven: het ligt aan hemzelf. Uit angst te worden opgesloten, vlucht hij weg, neemt het vliegtuig naar Hongkong, waar hij dagenlang op en neer vaart op een voor hem veilige veerpont tussen de stad en Kowloon. Uiteindelijk pleegt hij zelfmoord met zijn scheermes tijdens het dagelijkse scheerritueel. Een knap boek van de Franse schrijver en cineast, met een Hitchcockiaans plot, geschreven vanuit de optiek van de blijkbaar aan geheugenverlies lijdende hoofdpersoon, wiens groeiende onzekerheden worden overgebracht op de lezer (zoals het ontbreken van sociale ijkpunten en gezamenlijke conventies). Het roept associaties op met ‘Het Slot’ van Kafka en ‘Rhinoceros’ van Ionesco. De Nederlandse titel heeft meer inhoud dan de Franse (“Moustache”).
Description:
Op een dag besluit de naamloze hoofdpersoon, architect in Parijs, zijn snor af te scheren. Wanneer zijn vrouw Agnès thuiskomt valt haar echter niets op, en hetzelfde geldt voor het bevriende echtpaar bij wie ze die avond eten. Hij denkt dat hij in de maling wordt genomen, maar eenmaal thuis beweert Agnès dat hij nooit een snor gehad heeft. Wanneer ook in zijn directe omgeving ontkend wordt dat hij een snor had en Agnès beweert dat ze nooit op Java zijn geweest, dat ze geen vrienden hebben die Serge en Véronique heten en dat zijn vader, wiens stem hij net op het antwoordapparaat heeft gehoord, vorig jaar is overleden, besluiten ze dat hij psychiatrische hulp nodig heeft. Niet alleen de werkellijkheid maar ook hijzelf raakt op drift. Hij vermoed dat Agnès en zijn naaste collega een geheime affaire hebben en dat ze een complot hebben beraamd om hem gek te maken. Wanneer hij naar zijn ouderlijk huis vlucht, kan hij het niet vinden, hoewel hij er zijn hele jeugd heeft gewoond. Paniek brengt hem ertoe het eerste het beste vliegtuig naar Hongkong te nemen…
Recensie(s)
Een oudere Parijse architect scheert voor de grap zijn snor af en verwacht een reactie van zijn vrouw Agnès. Als die uitblijft, evenals die van vrienden, vermoedt hij een complot: men houdt hem kennelijk voor de gek. Echtelijke ruzies volgen, zoals over vakantiefoto’s en als hij zijn overleden vader wil bellen. Zijn aanvankelijke gedachte dat het probleem ligt bij Agnès, moet hij van lieverlee prijsgeven: het ligt aan hemzelf. Uit angst te worden opgesloten, vlucht hij weg, neemt het vliegtuig naar Hongkong, waar hij dagenlang op en neer vaart op een voor hem veilige veerpont tussen de stad en Kowloon. Uiteindelijk pleegt hij zelfmoord met zijn scheermes tijdens het dagelijkse scheerritueel. Een knap boek van de Franse schrijver en cineast, met een Hitchcockiaans plot, geschreven vanuit de optiek van de blijkbaar aan geheugenverlies lijdende hoofdpersoon, wiens groeiende onzekerheden worden overgebracht op de lezer (zoals het ontbreken van sociale ijkpunten en gezamenlijke conventies). Het roept associaties op met ‘Het Slot’ van Kafka en ‘Rhinoceros’ van Ionesco. De Nederlandse titel heeft meer inhoud dan de Franse (“Moustache”).