Hugo Borst keert terug naar de jaren zeventig, naar zijn jeugd in Rotterdam. Borst lijkt alleen maar te voetballen. Hoe talentloos hij ook is, voetballen maakt hem volmaakt gelukkig. Ook zijn vrienden passeren de revue: Cowie, Dickie, Tonnie, Eric en de mysterieuze Heintje, de Zwarte Parel van de Kralingse voetbalclub WIA. Een kapotte knie maakt een abrupt einde aan Borsts onbeduidende voetbalbestaan. Weemoedig struint hij de amateurvelden af, op zoek naar geuren en kleuren, op zoek naar verhalen en romantiek. Ook in zijn hoofd blijft hij reizen maken, waar hij tot in detail verslag van doet. Dertig jaar later vindt hij op een nacht Heintje, die inmiddels Hein heet en weliswaar gehuld gaat in een oranje hesje, maar niet van het Nederlands elftal. Samen bekijken ze de elftalfoto van WIA C1 uit 1974 en wisselen uit wat er van wie geworden is. Ze blijven contact houden. Op een dag komt er een onheilstijding: Hein is ernstig ziek. Op 19 maart 2009 overlijdt hij. Hugo Borst doet aangrijpend verslag. Aangrijpend en ontroerend pareltje, nu in midprice ÔEen herinnering aan het verleden die uitmondt in iets tragisch in het heden. Die combinatie maakt het boek zo pakkend en bij vlagen ronduit ontroerend.Õ de Volkskrant ÔWat een menslievende, zachtaardige pen. Wat een meester in de beperking. Nu het niet over verwende profs en arrogante trainers gaat, staat Borst mededogen en ontroering in zichzelf toe. [É] Borst schrijft dat klein, maar toch groots op.Õ HP/De Tijd ÔEen pareltje.Õ Trouw Recensie(s) Hugo Borst, wiens onbeduidende voetbalcarriere eindigt met een kapotte knie, kijkt terug op zijn onbezorgde voetbaljaren bij het Kralingse WIA (Wakker In Alles). De kleinste speler van de christelijke voetbalvereniging heet Heintje. Hij is de trots van de club. Om het jaar voetbalt Hugo samen met de 'Zwarte Parel van WIA'. De speler waarin Hugo altijd een voetbalprof had gezien. Hij had alles in zich om een grote te worden. Een publiekslieveling. Heintje kwam niet verder dan het Rotterdams elftal. In 2004 komen ze elkaar bij toeval tegen in Rotterdam en aan de hand van een elftalfoto (die ook op de omslag staat) worden herinneringen opgehaald. Hier eindigt het eerste deel, dat met een glimlach om de lippen wordt gelezen. Hugo houdt contact met Hein. In het tweede deel beschrijft Hugo het verdere leven van Hein Enser. Hein krijgt kanker. Op een aangrijpende wijze doet hij verslag van het ziekteproces van Hein tot aan zijn dood in april 2009. Je leest het af en toe met een brok in de keel.
Description:
Hugo Borst keert terug naar de jaren zeventig, naar zijn jeugd in Rotterdam. Borst lijkt alleen maar te voetballen. Hoe talentloos hij ook is, voetballen maakt hem volmaakt gelukkig. Ook zijn vrienden passeren de revue: Cowie, Dickie, Tonnie, Eric en de mysterieuze Heintje, de Zwarte Parel van de Kralingse voetbalclub WIA. Een kapotte knie maakt een abrupt einde aan Borsts onbeduidende voetbalbestaan. Weemoedig struint hij de amateurvelden af, op zoek naar geuren en kleuren, op zoek naar verhalen en romantiek. Ook in zijn hoofd blijft hij reizen maken, waar hij tot in detail verslag van doet. Dertig jaar later vindt hij op een nacht Heintje, die inmiddels Hein heet en weliswaar gehuld gaat in een oranje hesje, maar niet van het Nederlands elftal. Samen bekijken ze de elftalfoto van WIA C1 uit 1974 en wisselen uit wat er van wie geworden is. Ze blijven contact houden. Op een dag komt er een onheilstijding: Hein is ernstig ziek. Op 19 maart 2009 overlijdt hij. Hugo Borst doet aangrijpend verslag. Aangrijpend en ontroerend pareltje, nu in midprice ÔEen herinnering aan het verleden die uitmondt in iets tragisch in het heden. Die combinatie maakt het boek zo pakkend en bij vlagen ronduit ontroerend.Õ de Volkskrant ÔWat een menslievende, zachtaardige pen. Wat een meester in de beperking. Nu het niet over verwende profs en arrogante trainers gaat, staat Borst mededogen en ontroering in zichzelf toe. [É] Borst schrijft dat klein, maar toch groots op.Õ HP/De Tijd ÔEen pareltje.Õ Trouw Recensie(s) Hugo Borst, wiens onbeduidende voetbalcarriere eindigt met een kapotte knie, kijkt terug op zijn onbezorgde voetbaljaren bij het Kralingse WIA (Wakker In Alles). De kleinste speler van de christelijke voetbalvereniging heet Heintje. Hij is de trots van de club. Om het jaar voetbalt Hugo samen met de 'Zwarte Parel van WIA'. De speler waarin Hugo altijd een voetbalprof had gezien. Hij had alles in zich om een grote te worden. Een publiekslieveling. Heintje kwam niet verder dan het Rotterdams elftal. In 2004 komen ze elkaar bij toeval tegen in Rotterdam en aan de hand van een elftalfoto (die ook op de omslag staat) worden herinneringen opgehaald. Hier eindigt het eerste deel, dat met een glimlach om de lippen wordt gelezen. Hugo houdt contact met Hein. In het tweede deel beschrijft Hugo het verdere leven van Hein Enser. Hein krijgt kanker. Op een aangrijpende wijze doet hij verslag van het ziekteproces van Hein tot aan zijn dood in april 2009. Je leest het af en toe met een brok in de keel.