Die fatale nacht speel t zich af op Schouwen Duiveland. Het is 1953. het jaar van de watersnoodramp. Reiss beschrijft het leven van de eilandbewoners zoals het was voor die februari-nacht. Adri Heijboer staat op het punt werkloos te worden. Hij tobt erover, in tegenstelling tot Riet, z'n vrouw. Ze hebben het goed, vindt zij, ze hebben te eten, ze hebben een zoontje en nog een radio ook, het komt wel voor elkaar. We zien hun buren, we ontmoeten een dominee die aan zichzelf twijfelt en we maken kennis met Teunis, de schaapsherder die de ramp voorspelt. Op 3 februari, vroeg in de ochtend, breken de dijken en wordt het eiland onder water gezet. De personages vluchten, bedden uit, daken en zolders op. De Heijboers spoelen aan op een stukje dijk dat nog niet is weggespoeld. De rijke Van Beveren heeft niets dan een boomtak om zich aan vast te klampen. Terwijl ze wachten op redding, leren we hen beter kennen, de dominee, de Heijboers, de familie Kik die een varken bij zich heeft en de anderen. Verlangens komen naar boven, hebzucht en, in het geval van Adri iets waarvan hij niet wist dat hij het in zich had: kracht, moed; Die fatale nacht is een meeslepend boek geworden dat de lezer betrekt bij het wel en wee van de hoofdpersonen. Reiss' stijl is eenvoudig, sober, ook humoristisch en zelfs af en toe poëtisch. De dialogen zijn kort, ze geeft geen verklaringen, ze suggerëert door haar soms dichterlijke manier van schrijven hoe mensen reageren op abnormale omstandigheden. Verscheidene malen is Reiss, die al 32 jaar in New York woont, naar het eiland gereisd om met de overlevenden te praten. Op deze gesprekken heeft zij haar roman gebaseerd. In 1953 woonde Reiss nog in Nederland. In Amerika schreef ze over haar oorlogsjaren, De schuilplaats (1972) en over de tijd erna, Geen slecht jaar (1976). Die fatale nacht is Reiss' enige boek dat niet autobiografisch is.
Description:
Die fatale nacht speel t zich af op Schouwen Duiveland. Het is 1953. het jaar van de watersnoodramp. Reiss beschrijft het leven van de eilandbewoners zoals het was voor die februari-nacht. Adri Heijboer staat op het punt werkloos te worden. Hij tobt erover, in tegenstelling tot Riet, z'n vrouw. Ze hebben het goed, vindt zij, ze hebben te eten, ze hebben een zoontje en nog een radio ook, het komt wel voor elkaar. We zien hun buren, we ontmoeten een dominee die aan zichzelf twijfelt en we maken kennis met Teunis, de schaapsherder die de ramp voorspelt. Op 3 februari, vroeg in de ochtend, breken de dijken en wordt het eiland onder water gezet. De personages vluchten, bedden uit, daken en zolders op. De Heijboers spoelen aan op een stukje dijk dat nog niet is weggespoeld. De rijke Van Beveren heeft niets dan een boomtak om zich aan vast te klampen. Terwijl ze wachten op redding, leren we hen beter kennen, de dominee, de Heijboers, de familie Kik die een varken bij zich heeft en de anderen. Verlangens komen naar boven, hebzucht en, in het geval van Adri iets waarvan hij niet wist dat hij het in zich had: kracht, moed; Die fatale nacht is een meeslepend boek geworden dat de lezer betrekt bij het wel en wee van de hoofdpersonen. Reiss' stijl is eenvoudig, sober, ook humoristisch en zelfs af en toe poëtisch. De dialogen zijn kort, ze geeft geen verklaringen, ze suggerëert door haar soms dichterlijke manier van schrijven hoe mensen reageren op abnormale omstandigheden. Verscheidene malen is Reiss, die al 32 jaar in New York woont, naar het eiland gereisd om met de overlevenden te praten. Op deze gesprekken heeft zij haar roman gebaseerd. In 1953 woonde Reiss nog in Nederland. In Amerika schreef ze over haar oorlogsjaren, De schuilplaats (1972) en over de tijd erna, Geen slecht jaar (1976). Die fatale nacht is Reiss' enige boek dat niet autobiografisch is.