De directeur van de gerenommeerde Queen’s School, mr. Gorringer - de lezers welbekend uit Twee dode dames (Prisma nr. 760) - heeft een zwak voor zijn leraar geschiedenis, de eminente Carolus Deene, maar als rechtgeaard onderwijsman kan hij zich maar moeilijk neerleggen bij het feit dat juist de beste man van zijn leraarsteam zich in zijn vrije tijd bemoeit met zoiets profaans als de bestrijding van de misdaad. Hij vindt dat het geen pas geeft en dat de naam van zijn school zeker niet gebaat is met een leraar die voor detective speelt.
Carolus Deene denkt daar heel anders over en omdat het toeval wil dat de misdaad als het ware nogal eens bij hem op de stoep wordt gelegd, vliegen directeur en leraar elkaar vrij veelvuldig in de haren. In dit boek echter liggen, wat dat betreft, de kaarten heel anders: hier is het juist de brave heer Gorringer die zijn ondergeschikte met geweld het verkeerde (in casu het speurders-) pad opstuurt. Maar het gaat dan ook om zijn dure vriend, de vleeskoning lord Penge. Deze pasteitjesmagnaat voelt zich namelijk bezwaard door de regelmatige ontvangst van wel heel forse dreigbrieven. Carolus weigert aanvankelijk zich met zoiets in te laten. Chantage-affaires zijn beneden zijn stand! Hij bemoeit zich alleen met moorden. De anonieme dreiger bedient hem op zijn wenken door werkelijk toe te slaan. En dan is er niets meer wat de merkwaardige leraar nog kan tegenhouden. Met de hartstocht van de hobbyist duikt hij in een karwei waaraan, zo blijkt aldra, zijn scherpe brein de hersens vol heeft. De auteur heeft de puzzel die valt op te lossen, zo geraffineerd in elkaar gezet dat slechts een Carolus Deene op zijn best de knopen kan ontwarren. Een ongemeen boeiend verhaal dat des te prettiger leest, omdat Leo Bruce ook nog een auteur is die weet wat humor is, zonder dat hij te pas en te onpas grappig wil zijn.