Description:

Een hospice is een verpleeghuis voor palliatieve zorgen, met centraal de huiselijke sfeer en de individuele begeleiding van de gasten. Coda ligt op een paar stappen van het wervelende, zoevende leven. Mensen komen er terecht op het moment dat ze opzij gezet worden uit dat leven. Ze leven er het laatste stuk van hun verhaal. In palliatieve zorg gaat het zelden over hoogdravende dingen. Het gaat over het allerzachtste kussen. Over één gekookte aardappel als je geen puree meer kunt zien. Het gaat over stilte. Over een zoon die na jaren een zoen aan zijn moeder geeft. Mensen laten hun afdrukken na op elkaar, op de dingen rondom hen. Leven, vallen, opstaan. Of blijven liggen. Martine Wolfaert (1962) begon 15 jaar geleden als verpleegkundige in het hospice van Coda. Voor het eerst schrijft ze in relaas, column en verhaal over de belevenissen en gebeurtenissen tijdens dit anderhalve decennium. Recensie(s) Dit boek geeft in korte verhalen en columns een rijkgeschakeerd beeld van het wel en wee, het werken en te gast zijn in een hospice. De auteur (1962) werkt vijftien jaar als verpleegkundige in een Belgisch laatste-levensfasevoorziening. Zij biedt met dit boek een uitgebreide impressie van gevoelens, ervaringen en (onuitgesproken) gedachten van verblijvers, werkers en bezoekers, telkens beschreven vanuit de perspectieven van de verschillende betrokken personen. Ondanks de prima vertelkwaliteit van elk verhaalonderdeel op zichzelf maakt dat het boek als geheel te veel een caleidoscoop van wel erg veel verschillende perspectieven die uiteindelijk allemaal cirkelen om uiteindelijk dat ene thema. Kiezen voor een kleiner aantal verhalen zou in dit geval wel eens verstandiger geweest kunnen zijn. De huidige hoeveelheid teksten doet enige afbreuk aan de zeggingskracht, maar dat ligt absoluut niet aan de kwaliteit van de verhalen op zich.