Een echt ‘gekke’ Wodehouse. Bij het lezen ervan krijgt men het gevoel dat de auteur, hoewel het hem nooit aan de vreemdste invallen ontbreekt, er deze keer nog eens extra is voor gaan zitten om de dolste situaties zo door elkaar te hutselen dat een gewoon mens zou denken dat er nooit meer uit te komen is. Wodehouse echter is geen gewoon mens en voelt zich pas op zijn gemak als iedereen met iedereen overhoop ligt. Hoe komt een verlegen jongen aan het meisje voor wie hij door het vuur wil gaan, als de moeder van het engeltje hem niet kan luchten of zien en de vader een leeghoofd-met-cowboydromen is? Hoe raakt een filosoof die van liefde-zonder-verstand niets wil weten, radicaal van de kook door een in het glas kijkende waarzegster? Hoe kan een ex-inbreker op het goede pad blijven als hij eenmaal weg is van een meisje dat wel voor een paar dagen braaf wil zijn, maar het toch jammer vindt het zakkenrollen er helemaal aan te geven als je je uitzet er zo gemakkelijk mee bij elkaar krijgt? En wat gaat er gebeuren als al deze mensen zich ook nog met elkaar gaan bemoeien ? Alleen een Wodehouse weet het. Vandaar dit zoveelste amusante verhaal