Dit is een van de Wodehouse-boeken, die reeds lang voor de Tweede wereldoorlog successen beleefden. Het is een ander soort dan wat wij van hem in zijn latere jaren gewend zijn. Geen kastelen, geen adellijke dwazen en geen onverstoorbare butlers, maar een gewone burgerlijke, rare snuiter, die naar de welluidende naam van Stanley Featherstonehaugh Ukridge luistert, iedereen met 'idioot’ of 'oud paard’ aanspreekt en het in zijn bol krijgt een grote kippenfarm te beginnen, zonder ooit een kip van dichtbij bekeken te hebben. Hij heeft een alleraardigste jonge vrouw en een vriend Jereny Garnet, die middelmatige ontspanningsboeken schrijft en zich als adjunct-directeur naar de toekomstige kippenfarm laat meetronen. Het spreekt vanzelf dat er een lief meisje in het geding komt, ditmaal onder waakzaam toezicht van haar vader, een oude kribbige professor, en dat het verhaal een kostelijke vermenging oplevert van de meest ridicule kippenperikelen met het zoete spel der minne. De liefhebbers van Wodehouse zullen de heruitgave van dit boek met grote vreugde begroeten als een oude variant van zijn onverwoestbaar genre.